Voetbalverslaggever Chris Ottens: 'Voetbal greep mij en liet mij niet meer los’

Als zevenjarige ventje zat Chris Ottens in zijn ouderlijk huis in Nuland in de zomer van 1998 aan de beeldbuis gekluisterd. Heel wat extatische momenten beleefde de kleine voetbalfanaat al tijdens het WK van 1998, maar de vreugde werd écht grenzeloos op 4 juli, toen Dennis Bergkamp op schitterende wijze het winnende doelpunt scoorde in de kwartfinale tegen Argentinië. ,,Hoe ik het precies vierde weet ik niet meer, maar wel dat ik en mijn vader gek werden van vreugde.’’

Het WK in Frankrijk was het eerste grote toernooi dat de kleine Chris op televisie volgde. Voetbal greep hem en liet hem nooit meer los. Menig voetbalschoen versleet hij als jonkie op de veldjes in zijn dorp en het sportpark van de plaatselijke voetbaltrots, Nulandia. Regelmatig was hij ook als tiener met zijn vader te vinden op de tribunes van De Vliert, bij FC Den Bosch. En uiteraard werd het kijken van Studio Sport, Match of the Day en Sportschau ook vaste prik. ,,Vroeger kon je alleen voetbal zien in het stadion of op de beeldbuis. Dat gaf een bepaalde mystiek. Tegenwoordig zie je via moderne media doelpunten of berichten daarover al heel snel.’’ Ottens noemt een recent voorbeeld. ,,Ik wist al dat Dortmund-speler Håland een hattrick had gescoord toen de wedstrijd nog bezig was. Vroeger moest je op de uitzending van Sportschau wachten om er iets van mee te krijgen.’’

Die moderne technologie maakt ook dat goals anders gevierd worden. ,,Tegenwoordig zie je supporters soms zelfs met telefoontje in de hand op de tribune juichen. Zij hebben het doelpunt gefilmd en zetten het meteen online.’’ De app Goal Alert van het ED is ook ideaal om à la minute een herhaling van een treffer te zien. ,,Mooi voor fans, maar ook handig voor ons journalisten. We kunnen onmiddellijk de beelden terugzien wanneer we twijfelen over wie de assist gaf. Zeker bij Helmond Sport is dat een voordeel. In de Eerste divisie krijg je lang niet alles mee. Door de herhaling kun je goals beter beschrijven.’’

Sportjournalist was voor Ottens altijd al een droombaan, die in beeld kwam toen hij in Tilburg de studie journalistiek volgde. Ottens ging vervolgens in 2011 aan de slag bij het Brabants Dagblad, waar hij zijn werkzaamheden als regioverslaggever combineerde met het voor de krant volgen van amateurvoetbal. Dat bleek de springplank naar een carrière als volger van profvoetbal. Een kolkend Philips Stadion of vijftig man langs de lijn in Zijtaart, het lijkt een groot contrast. ,,Maar ook dát is voetbal. De kunst blijft om een voor de lezer boeiend verhaal te schrijven.’’ Juist dát wat zich niet tussen de krijtlijnen afspeelt, is soms interessant. Dat werd nog maar eens bevestigd toen Ottens ex-PSV-doelman Heurelho Gomes thuis in Engeland opzocht voor een verhaal in de kampioensbijlage. ,,Toen Gomes nog maar net in Nederland woonde, wist hij niet hoe het werkte in een Nederlandse supermarkt. Dus ging hij maar naar de KFC. Dat zijn mooie anekdotes.’’

Spreek je met Ottens over voetbal, dan wordt al snel duidelijk dat hij naast vakman ook liefhebber is. Was er dankzij het spelen van FIFA 1997 op de Playstation al sprake van kalverliefde (‘ik koos altijd Italiaanse teams’), tijdens het memorabele WK van 1998 verpandde Ottens definitief zijn hart aan het voetbal. De gedenkwaardige wedstrijden van dat toernooi maakten een onuitwisbare indruk op de toekomstige sportverslaggever. Een wedstrijd van het Nederlands elftal volgen stond garant voor een achtbaan aan emoties. In het bijzonder dus tijdens die pot tegen Argentinië. ,,Toen Numan laat in de wedstrijd rood kreeg, zag ik de bui al hangen. Niet veel later volgde de kopstoot van Ortega, waarbij Van der Sar als een stervende zwaan naar de grond ging. Rood: en dus keerden de kansen weer.’’

De stand was nog 1-1 en de blessuretijd naderde met rasse schreden. Een verlenging leek op komst… Tot een briljant moment van Dennis Bergkamp anders bepaalde. ,,Die lange pass van Frank de Boer was al geweldig. Maar hoe Bergkamp de bal aannam, Ayala op het verkeerde been zette en loeihard in de bovenhoek binnenschoot. Het staat in mijn geheugen gegrift.’’ De schoonheid van voetbal in een paar seconden gevangen. ,,Het wakkerde mijn passie verder aan.’’

Gaandeweg het gesprek komen steeds meer WK-herinneringen naar boven. ,,Ik herinner me de Paraguyaanse keeper Chilavert nog, die vrije trappen nam. Kroatië had in die dagen een prachtige ploeg, met Suker, Boban en Prosinecki. Maar ook het Joegoslavië van Mijatovic en vrijetrappenspecialist Mihajlovic was geweldig.’’

Sport is emotie. ,,En dat blijft zo. In de kern is euforie nog altijd hetzelfde als twintig jaar geleden.’’ Wél ziet Chris Ottens dat doelpunten door voetballers anders gevierd worden dan rond de eeuwwisseling. ,,Toen bleef het vaak bij een gebalde vuist of wiegende armen. Tegenwoordig verzinnen spelers allerlei juichrituelen.’’ En de VAR zorgt ervoor dat er soms voorbehouden moeten worden gemaakt. Was het nu wel of niet een geldig doelpunt? ,,Maar dat is ook wel bijzonder. Je ziet de oorspronkelijke blijdschap. Dan het ademloze wachten op het oordeel van de scheidsrechter en tot slot alsnog die uitbarsting van vreugde als het doelpunt wordt goedgekeurd.’’

Vrijwel alles wordt tegenwoordig dus vastgelegd op beelden. ,,Daardoor worden goals wel minder legendarisch. Sterke verhalen over werelddoelpunten die vrijwel niemand zag, zijn nu veel moeilijker te vertellen.’’ Maar daar staat dus tegenover dat supporters geen doelpunt van hun favoriete club meer hoeven te missen. Met dank aan Goal Alert dus. Een kind kan de was doen, weet Ottens als geen ander. Hij geeft een korte instructie. ,,Installeer de app op je telefoon, voeg je favoriete club(s) toe en zorg vooral ook dat je pushberichten toestaat. Dan mis je geheid niks.’’