Versoepelen? Deze maatregelen gaan we nog missen!

Over Delft gesproken: het blijkt er heerlijk zonder toeristen en, in de avonduren, studenten die de straten afschuimen op zoek naar vertier, vertelt ze.  De avondklok bracht ook stilte vlak bij het vliegveld, uitgaanscentrum, in een rumoerige wijk of bij het strand. Het leven werd daar voor sommigen, nu ja, bijna hemels. Joke Segaar-Dijks wordt dankzij de maatregelen tegen corona wakker met de meeuwen als natuurlijke wekker. ‘We wonen aan de boulevard en hebben negen maanden in het jaar last van bonkende muziek van de strandtenten tot laat in de nacht, en van dronken mensen die luidruchtig zijn. Nu slapen we veel beter dan ooit, met de ramen open.’ Ja, die rust laat in de avond zou van haar nog heel lang mogen duren.  Eeuwig zelfs, als het aan Johanna Leusink ligt, die in hartje Apeldoorn woont. Goed, tot één minuut voor tien hoorde ze de afgelopen tijd nog wel de herrie van motorrijders, ‘een kaste die zich van niets of niemand wat aantrekt’ maar daarna was de stilte ‘ongekend en weldadig'. 

Dat gold ook in sommige huizen waar het normaal achter de voordeur een bruisende en borrelende boel is. Ouders van pubers waren plots niet meer het gezag dat met de nek werd aangekeken (of erger) omdat thuiskomen om 22.00 uur met veel gevoel voor dramatiek wordt weggezet als totaal oneerlijk en afwijkend. Nu kunnen ze wijzen naar de overheid, die het tijdstip van thuiskomen bepaalt. Een ouder vertelt:  ‘Heerlijk de rust in de avond. Voor puberdochter was het dit keer niet opgelegd door mij en werd het prima nageleefd.’ Ook een plus: de visite gaat op tijd naar huis. 

Als die visite er al is. Want zelfs de beperkte hoeveelheid bezoek die thuis mag worden ontvangen, blijkt in meerdere huishoudens een zegen. De rust en het thuisblijven zorgden voor Hester de Jager dat de liefde voor haar kersverse vriend kon opbloeien. ‘We leerden elkaar net voor de lockdown kennen. Ik denk dat we zo close zijn doordat we veel tijd met elkaar hebben doorgebracht zonder dat alle andere sociale verplichtingen roet in het eten gooiden.’ Ze is blij dat ze niet meer zo vaak naar verjaardagen hoeft, of zelf de hele dag in de keuken moet staan omdat bij haar eentje wordt gevierd. Nee, als Hester eerlijk is, is ze nog niet klaar voor het gewone leven. 

Zo kijken meer mensen niet vol overtuiging uit naar de ultieme vrijheid die straks weer staat te wachten. De autistische man was juist zo blij dat híj nu eens gewoon over straat kon. En zelfs de artiest die voor duizenden mensen optrad, vraagt zich af hoe het straks zal zijn, als hij weer voor duizenden mensen optreedt. Dj en producer Kaan Deniz vond ondanks zijn gemiste inkomsten geluk toen hij niet meer weg kon. ‘Ik vloog gemiddeld 120 keer per jaar met het vliegtuig. Ik zat voor corona tegen een burn-out aan en begon heel ongelukkig te worden. Ik heb veel meer innerlijke rust gevonden.’