'Als ik er sta, wil ik strijden om de medailles'

Door Lisette van der Geest

Elke atleet maakt een plan. Bedenkt een ideale voorbereiding op weg naar een van de grote doelen in een seizoen. De EK atletiek in Berlijn was al lange tijd zo’n groot doel voor Nadine Visser. Haar bronzen medaille op de WK indoor in maart smaakt naar meer. Maar ideale voorbereidingen zijn vaak een illusie, weet ze.

Een paar weken geleden had Visser (23) er ‘flink de pest in’. Eerst kreeg ze last van kleine blessures aan haar hamstring, waardoor ze even geen wedstrijden kon lopen. Mocht ze eindelijk starten bij de Diamond League in Londen, ,,Ging ik gelijk op mijn muil. En een week daarna zag ik de volgende wedstrijd in het water vallen doordat ik weer wat last kreeg van mijn hamstring. Ja, dan baal ik. Ik was er wel even klaar mee.”

Visser heeft behoefte aan wedstrijdritme. Een ding scheelt: op de WK indoor bewees ze dat ze geen ideale voorbereiding nodig heeft. Ook toen was Visser vooraf niet in goeden doen. ,,Ik dacht een paar weken eerder zelfs nog: waarom ga ik in Godsnaam? Ik ben totaal niet in vorm. Maar meestal ben ik op toernooien uiteindelijk wel goed.”

_{Tekst loopt verder onder de foto...}

Na een lange twijfelperiode besloot ze eerder dit jaar de horden boven de meerkamp te verkiezen. Het bevalt goed, zei ze een week geleden bij de persbijeenkomst van het Nederlandse atletiekteam. Ze traint anders, specifieker, maar ze mist haar meerkamptrainingen niet. ,,Sommige onderdelen zou ik nog wel willen doen, zoals verspringen. De overgang ging heel makkelijk, ik denk er verder ook nooit over na, maar ik vind het nog steeds leuk om de meerkamp te volgen.” Haar trainer Bart Bennema zei daarom niet zo lang geleden: ,,Als je wilt, kun je een meerkampje doen?” Visser dacht gelijk: ,,Maar dan moet ik weer hoogspringen, wat ik lichamelijk echt niet zie zitten, dan krijg ik last van mijn enkel.” Bovendien zou het betekenen dat ze eerst weer in andere trainingen moet investeren. ,,Vind ik zonde van mijn tijd.”

Op de EK, haar eerste outdoortoernooi sinds ze heeft gekozen voor de horden, is ze een van de kanshebbers voor een medaille. Visser deelt haar doelen vooraf liever niet. Een ranking zegt niet altijd alles. ,,Een tijdje terug dacht ik nog: ik kan écht voor de winst gaan. Maar dan lopen een paar andere meiden weer superhard. Het is dus echt niet zo dat als ik niet win, het meteen slecht is. Als ik een persoonlijk record loop en een ander loopt 12,4, is het nog steeds goed.” Het persoonlijk record van Visser staat sinds juni op 12,71. Dat is tevens het nationaal record. ,,Maar ik ga echt wel voor een medaille. Als ik er sta, wil ik goed zijn en meestrijden.”