Schoonspringster Van Duijn tiende op WK in Gwangju

Door Natasja Weber

Klamme handjes had Celine van Duijn toen ze in 2014 voor het eerst op de 10-metertoren stond. ,,In het begin vond ik het echt hoog. Mijn hart bonkte in m’n keel. Het is een behoorlijke klap die je maakt als het fout gaat”, zei Van Duijn er eerder over in deze krant. Tot die tijd was ze actief op lagere duikplanken. Maar de enorme adrenalinekick die ze van springen van gigantische hoogte kreeg, won het al snel van de angst. ,,Springen vanaf tien meter geeft zo’n lekker gevoel. Ik vind het gewoon stoer en heel gaaf.”

Van Duijn schreef vorig jaar geschiedenis met haar verrassende Europese titel in het Schotse Edinburgh. Ze werd de eerste Nederlandse Europees kampioen vanaf het 10-meterplatform. In de jaren tachtig en negentig gingen Daphne Jongejans en haar broer – tevens Van Duijns huidige coach – Edwin haar voor met EK-goud op de 3- en 1-meterplank.

Deze week voegde de Amersfoortse een nieuw hoofdstuk toe aan haar ongekende opmars. Door haar finaleplek op de WK in Zuid-Korea mag ze volgend jaar – als eerste Nederlandse – op de Olympische Spelen uitkomen op de 10-metertoren. In de WK-finale eindigde Van Duijn gisteren na vijf sprongen als tiende.

Wie had de hemelbestorming van Van Duijn twee jaar geleden voor mogelijk gehouden? Op EK’s was ze tot vorig jaar nooit verder gekomen dan de negende plaats op de toren. En bij haar vorige WK in 2017 werd ze 21ste. Samen met haar synchroonmaatje Inge Jansen timmerde ze wel aan de weg op de 3-meterplank. Maar haar individuele prestaties wezen nooit op een internationale doorbraak.

Laatbloeier Van Duijn moest eerst leren in zichzelf te geloven. Ze was tot haar zestiende een talentvol turnster en werd in 2007 zelfs nationaal kampioen. Door blessures ruilde ze haar turnpak in voor een badpak. Pas op 18-jarige leeftijd stond ze voor het eerst op de lage duikplank. Onder toenmalig bondscoach Balazs Ligart maakte ze gestaag progressie, maar alles veranderde toen oud-wereldkampioen Edwin Jongejans begin 2018 aan het roer kwam. Met zijn positieve instelling groeide het zelfvertrouwen van Van Duijn met de dag. ,,Edwin benadrukt altijd mijn positieve punten. Van nature ben ik zelf best wel negatief. Dankzij Edwin ben ik een stuk zelfverzekerder en optimistischer geworden”, vertelde Van Duijn voor vertrek naar Azië.

Ondanks een chronische schouderblessure – en een maandenlang aangepast trainingsprogramma – bleef de Europees kampioene afgelopen seizoen overwegend positief. ,,Natuurlijk zit ik af en toe even te miepen. Maar ik blijf er niet meer in hangen.”

_{Bekijk hieronder het interview met Celine van Duijn in aanloop naar het WK:}