In een interview in het Financieele Dagblad vraagt hij zich af waarom hij de vakbonden steeds meer instemmingsmacht zou moeten geven over de werktijden bij het bedrijf. „Wij zijn geen traditioneel productiebedrijf. Wij hebben 103 nationaliteiten aan boord, allemaal hoogopgeleid. Ik denk dat misschien 2 procent van onze mensen vakbondslid is.”

Wennink zegt best emotioneel te worden van de weigering van vakbondsleden de 2,5 procent loonsverhoging te accepteren, die ASML vooruitlopend op de cao wilde toekennen. „Toen bleken vakbondsleden naar de rechter te willen om dat tegen te houden. Waar ben je dan mee bezig?”

Wennink zegt wel een cao te willen, maar niet ten koste van alles. „De hoeveelheid frictie die de bonden creëren is buitenproportioneel. Ze berokkenen grote productiebedrijven voor tientallen miljoenen schade.”

In hetzelfde interview zegt voorzitter Ineke Dezenjé van de werkgeversvereniging FME dat ze de afgelopen weken zelf heeft aangeschoven bij de onderhandelingen met de vakbonden. „Wij hebben deze maand een prachtig voorstel gedaan met 2,9 procent loonsverhoging, geld voor een generatiepact en het aanbod duizenden flexwerkers in vaste dienst te nemen. Wat voor ons onacceptabel is: de bonden eisen steeds meer zeggenschap over arbeidstijden en overwerk.”

Bestuurder Peter Reniers van FNV zegt vanuit zijn vakantieadres het vreemd te vinden dat ASML nu hiermee komt. „Dat signaal heb ik niet eerder gehoord. Misschien komt het omdat we de laatste drie weken verschillende keren voor de deur hebben gestaan. Natuurlijk verhardt het conflict na acht maanden, maar in vergelijking met het buitenland valt het nog mee. We hebben altijd goed contact met ASML en we hopen dat dat blijft, want we hebben niets tegen ASML, integendeel, zijn er trots op.”