Dure amateuratleet én nuchtere buurman: zo rijdt de nieuwe Opel Corsa-e

Je ziet het er bijna niet aan af, maar deze nieuwe Opel Corsa is volledig anders dan het exemplaar dat we eerder dit jaar hebben getest. Waar die nog een verbrandingsmotor in zijn neus had, zoeft dit exemplaar rond met een elektromotor tussen de voorwielen. Maar bij deze Opel levert dat niet ineens een dicht geplamuurde neus op, zoals we dat wel vaker zien bij elektrische auto’s. De Corsa verklapt zijn ware aard alleen met twee kleine e-logo’s op de deurstijlen en één extra ‘e-tje’ op de achterklep. En vooruit: hij heeft speciale wielen met minder luchtweerstand, die bovendien iets verder uit elkaar staan dan bij andere Corsa’s.

In tegenstelling tot de vorige elektrische Opel (de Ampera-e) is dit dus geen vreemd ogend busje met gekke proporties, maar een ‘gewone’ compacte familieauto met vijf deuren en een uiterlijk waar niemand van opkijkt. Het interieur is – op een paar liter na – even ruim als dat van een Corsa op benzine of diesel: vooral voorin zit je goed, met veel plek voor je benen, een prettig lage zitpositie en redelijke stoelen. Jammer genoeg zijn de zittingen van de voorstoelen aan de korte kant; ze missen daardoor wat steun, al zitten ze ook op langere ritten prima – ondanks de vrij harde kussens.

Op de achterbank is het behelpen: met de voorstoel in de achterste stand kan er niemand met goed fatsoen zitten, terwijl de instap door de korte achterdeuren ook wat lenigheid vergt. Een volwaardige gezinsauto is de Corsa dus niet. Ook een gemiste kans is de afwezigheid van een dubbele laadbodem. Vreemd genoeg hebben de andere versies die wel, maar juist bij de Corsa-e is hij welkom om te voorkomen dat je laadkabel constant in de weg ligt. Nu slingert die los tussen je boodschappentassen en dat wil je niet.

Op het eerste gezicht is de Corsa-e schrikbarend duur. Met een prijs die begint bij 30.499 euro is hij maar liefst 13.500 euro duurder dan de goedkoopste Corsa, die in Nederland voor net geen zeventien ruggen te koop is. Privé leasen kan bij de elektrische versie vanaf 459 euro, terwijl je een ‘standaard’ Corsa voor 289 euro per maand kunt rijden. Dat is een fikse meerprijs voor wat batterijen, een elektromotor en een standaard automaat!

In werkelijkheid ligt het plaatje iets genuanceerder: ten eerste zijn de technologie en de grondstoffen voor een elektrisch voertuig (EV) nog altijd relatief duur. Dat zie je uiteraard terug op de prijskaart in de showrooms. Ten tweede rust Opel de Corsa-e meteen al wat rijker uit dan de instapversies: elke elektrische Corsa heeft bijvoorbeeld volautomatische klimaatregeling (in plaats van handbediende airconditioning), een noodremsysteem dat fietsers en voetgangers herkent, een 7-inch aanraakscherm voor het multimediasysteem en een actieve rijstrookassistent. Die laatste functioneert trouwens verrassend prettig: eenmaal ingeschakeld blijft de Corsa de lijnen op de weg goed volgen zonder nerveuze stuuringrepen of irritante trillingen. Dat zien we in dit segment – en zelfs bij grotere, duurdere modellen – wel anders.

Als derde punt mag je stellen dat de Opel Corsa-e vrij voordelig is ten opzichte van andere batterij-elektrische auto’s. De (technisch vrijwel gelijke) Peugeot e-208 kost bijvoorbeeld minimaal 34.900 euro, Hyundai levert de Kona Electric voor niet minder dan 36.795 euro en een Renault Zoe rij je inclusief gekochte batterijen vanaf 33.590. Die modellen hebben allemaal hun eigen pluspunten ten opzichte van de Corsa, maar qua prijs staat de Opel er in ieder geval goed voor – zeker als er straks nog eens 4.000 euro overheidssubsidie vanaf gaat.

Ook prettig: de elektrische versie is de snelste en sterkste Corsa die je momenteel kunt kopen. Met 136 paardenkrachten (100 kiloWatt) en een acceleratietijd van 8,1 seconden verslaat hij zelfs de sterkste benzineversie, al moet je de Corsa-e voor z’n beste prestaties wel in standje ‘Sport’ zetten. Dat doe je met een schakelaar tussen de voorstoelen, die verder keuze biedt uit ‘Normal’ en ‘Eco’. In die standen begrenst elektronica de boel om energie te besparen, waardoor je in ‘Eco’ slechts 60 kW (zo’n 81 pk) aan vermogen over hebt. Dat levert ineens een Corsa op die als een slappe vaatdoek uit de startblokken komt: wanneer je bijvoorbeeld wilt inhalen op de snelweg reageert hij nauwelijks, terwijl je in ‘Standje Sport’ andere weggebruikers als een goedgetrainde amateuratleet voorbijvliegt.

De Eco-stand gebruik je vooral wanneer je zoveel mogelijk kilometers wilt halen op je volle accupakket, dat trouwens 50 kilowattuur groot is. Volgens Opel haal je onder ideale omstandigheden zo’n 337 kilometer op een volle lading, maar in de praktijk mag je blij zijn als je de 300 haalt. Een Renault Zoe komt verder, net als een Hyundai Kona, dus grensverleggend is de Opel op dit vlak zeker niet. Realistisch bekeken is de actieradius van de Opel voor de meeste ritten voldoende bruikbaar.

Opmerkelijk is dat Opel de Corsa-e voorlopig alleen levert met een enkelfase lader, die met 7,4 kiloWatt kan laden. Aan een openbare laadpaal of thuislader duurt het – in het slechtste geval – zo’n 8 uur voordat de accu’s weer helemaal vol zijn. Later dit jaar introduceert Opel een variant met driefasenlader die tot 11 kW komt. Die kost weliswaar duizend euro meer, maar dat is wel de versie die je hebben wilt omdat het laden tussendoor daarmee beduidend sneller gaat. Voor langere ritten kan de Corsa-e tot slot met maximaal 100 kW snelladen: in dat geval duurt het zo’n 30 minuten om de accu’s voor 80 procent vol te krijgen.

Vormt de Corsa-e met dit soort cijfers een revolutie in de wereld van elektrisch rijden? Nee. Nergens zorgt hij voor een doorbraak of doet hij de dingen heel anders dan we gewend zijn van bestaande e-modellen, maar toch is deze Opel een welkome aanvulling. Door zijn nuchtere ‘doe-maar-normaal’-insteek te combineren met moderne, goed werkende systemen en een relatief aantrekkelijke prijs maakt hij uitstootvrij rijden toch weer wat bereikbaarder voor een groot publiek. Angst voor de techniek hoef je trouwens ook niet te hebben: Opel geeft 8 jaar (of 180.000 kilometer) garantie op het accupakket, terwijl het onderhoud de eerste zes jaar of 180.000 kilometer ook gratis is.

Bovendien rijdt de Corsa-e zeker niet onverdienstelijk: het onderstel is wel wat harder afgesteld dan bij de benzine-Corsa’s om het flink hogere gewicht te ondersteunen, maar oncomfortabel of irritant stuiterig wordt deze Opel nooit. In snel genomen bochten hebben de voorbanden overigens wel een flinke kluif aan de 1.530 kilo die de auto in de weegschaal legt. Wie iets te vaak enthousiast over landweggetjes scheurt zal dus rekening moeten houden met hogere bandenslijtage – en wellicht met een boos belletje van de leasemaatschappij.