Maserati MC20: voor dagelijks gebruik maar toch onalledaags

Maserati heeft veel moeite gedaan om van de nieuwe MC20 een auto te maken die ingezet kan worden als dagelijks vervoermiddel. Dat betekent een kalme inborst, een breed en relatief ruimtelijk interieur en een onderstel dat oneffenheden ruimhartig opslokt. De motor klinkt eveneens bescheiden. Zó bescheiden zelfs dat er heel wat kunstgrepen nodig waren om er een nog enigszins sportwagen-waardig geluid uit te persen. Een fabrieksmedewerker vertrouwt ons zelfs toe dat de motor zonder uitlaat stiller is dan mét: ,,We hebben een soort motorfietsachtige constructie moeten toepassen om het nog een beetje lekker te laten klinken.”

Echt lekker klinkt de motor desondanks niet. Het geluid is vooral hard, maar weinig melodieus en het verandert met het klimmen van de toerentallen ook niet of nauwelijks van timbre. Dat klinkt vrij dramatisch, maar het is een euvel dat nagenoeg alle moderne sportwagens treft, gemankeerd als ze noodgedwongen zijn door de duimschroeven die autofabrikanten worden aangedraaid. Door turbo’s, fijnstoffilters en minder cilinders zal deze generatie sportwagens daardoor niet de geschiedenis ingaan als de lekkerste ooit. En dit is nog maar het begin, want er wordt ook gewerkt aan een puur elektrische MC20.

De MC20 is voorzien van een compacte 3.0 liter zescilinder, daar waar de meeste concurrenten nog steeds voor een V8 kiezen. De Maserati-motor is door het Italiaanse merk zelf ontwikkeld en perst er - ondanks zijn ‘slechts’ zes cilinders - nog altijd 630 pk (463 kW) uit. Dat leidt tot een sprint van 0-100 km/u in 2,9 seconden en een topsnelheid van 326 km/u. Het mooie is dat de motor ondanks de turbo goed oppakt, zowel in de automaatstand als wanneer je zelfs met flippers aan de gang gaat. Bovendien is deze motor al klaar voor emissie-eisen die pas over zes jaar van kracht worden.

De MC20 is vooral gebouwd voor alledaagse bruikbaarheid. De auto is dan ook ergonomisch gezien goed doordacht en je stapt er gemakkelijk in en uit. Het geheim zit 'm in de vleugeldeur en de grote deuropening. Bijkomend voordeel is dat je niet over een gigantische deurdrempel hoeft te klimmen om je stoel te bereiken - iets wat bij veel concurrenten wel het geval is. Qua ergonomie hadden we liever gehad dat de richtingaanwijzer voldoende zou hebben aan één tikje, waarna deze na drie knippers vanzelf dooft, maar daar doen ze bij Maserati niet aan. Ook kunnen personen met kleine vingers moeilijk bij de stengel van de richtingaanwijzer, aangezien de enorme lepels van de automaatbak ervoor zitten gepositioneerd. 

De Maserati voelt zeer vertrouwenwekkend aan en dat is knap voor een achterwielaandrijver met zoveel vermogen. De auto voelt nooit gevaarlijk aan en als de achterzijde toch begint te slippen, kun je ‘m met groot gemak opvangen. De besturing is minder scherp dan die van de achtcilinder sportwagens van Ferrari, maar het is dan ook een heel andere auto. Door het soepele onderstel kan de auto nog beter dan een Ferrari overweg met slecht wegdek. Opvallend: hoe diep de kuilen in de weg ook zijn, de voorzijde van de auto raakt nauwelijks tot nooit de grond. Dat is fijn in een land met veel verkeersdrempels.

De door ons gereden MC20 was voorzien van een nauwelijks instelbare kuipstoel. Desondanks kunnen personen met een lengte tot 1,90 meter prima zitten in de stoel, mede geholpen door het feit dat deze met een knop verder schuin naar beneden geschoven kan worden. Kies je voor de comfortstoelen, dan gaat het comfortgehalte er nog verder op vooruit. De bagageruimte is minimaal. Twee weekendtassen kun je er niet in kwijt en dat doet afbreuk aan de granturismo-achtige uitstraling. Ook het zicht naar achteren is minimaal. Om te zorgen dat je toch iets kunt ontwaren in de achteruitkijkspiegel is er ook een elektronische stand, die het beeld vult met informatie van een camera achterop de auto. Dat beeld vertekent echter, waardoor je ogen steeds opnieuw moeten scherpstellen.

De besturing is niet te scherp en direct, maar wel zo afgesteld dat je meer dan 90 procent van alle bochten kunt besturen zonder je handen van het stuur te halen. Verder valt op dat de Maserati aanvoelt alsof ‘ie uit graniet is gehouwen. Rammels, piepjes en kraakjes schitteren door afwezigheid en helemaal niets doet afbreuk aan het gevoel dat je in een kwalitatief zeer goed gebouwde sportwagen rondrijdt. 

Maakt de MC20 hebberig? Niet direct, daarvoor is het ontwerp iets te generiek en klinkt de motor niet opwindend genoeg. Maar als concept is de auto zeker goed uitgevoerd. Wie op zoek is naar een sportwagen waarmee je ook zonder al teveel offers dagelijks kunt rondrijden, heeft aan de MC20 een hele fijne auto. Je moet alleen je bagage vooruit sturen wanneer je ermee op vakantie wil. De prijslijst van de MC20 begint bij 272.886 euro.