Zowel Opel ‘Blikkie’ als het lijf van Marlies vertoont soms kuren, toch slepen ze elkaar er al jaren doorheen

Vertel eens, hoe zit dat?
,,Ik doe veel vrijwilligerswerk. Ik ben receptioniste bij De Bron in Vathorst. Ik verzorg de catering op verschillende festivals, kook voor bedrijven en wanneer het weer kan, masseer ik artiesten en crew bij concerten en op festivals. Er is alleen een dingetje: ik ben nogal een ‘kneusje’, zoals ik het zelf noem. 1972 was geen goed bouwjaar, zullen we maar zeggen. Ik heb fibromyalgie. Ik ben hypermobiel, dus er gaat nog weleens wat uit de kom, mijn knieën schieten op slot, dus ik kan niet fietsen… Ik heb een tijdje zonder auto gezeten toen ik in de schuldsanering zat. Er werd toen gezegd dat ik geen auto mocht hebben, achteraf bleek van wel. In die tijd moest ik alles met het openbaar vervoer doen en dat was eigenlijk geen doen. Het kostte me zó veel tijd en energie. Gelukkig heb ik nu Blikkie, dankzij haar kan ik doen wat ik doe.”