Wintelrenaar naar Brabants Kampioenschap Tonpraten

Vanaf zijn debuut in de ton in 2006 is hij gaandeweg verslaafd geraakt aan het tonpraten. Zijn optredens zijn altijd een garantie voor onbedaarlijke lachsalvo’s. Toch twijfelde hij tot het laatste moment om zich aan te melden voor de selectieronde van het Brabants kampioenschap dat vorig jaar in november plaatsvond. ,,Het was een drempel. Je staat toch op het podium waar de grote mannen gestaan hebben”, zegt de man die met zijn echtgenote Carin eigenaar is van De Keukenstal, een winkel met exclusieve keukens.

Hij vindt het jammer dat zijn vorig jaar overleden vader zijn debuut in Valkenswaard niet kan meemaken. ,,Mijn vader was gek van carnaval. Via hem ben ik er mee grootgebracht. Als tienjarige luisterde ik al samen met hem naar optredens van goede tonpraters op Omroep Brabant. Die nam ik op een cassettebandje op. Ik vond het geweldig om die tig keer te beluisteren en na te spelen.”

Toen hij zelf in de ton begon, beluisterde hij ze nogmaals, maar wel met een andere insteek. ,,Hoe vertelt iemand een grap? Waarom lachen mensen om die grap?” De keukenbouwer bezocht veel tonpraatavonden om te kijken hoe de kletsers het doen. Hoewel hij het tonpraten voor zijn plezier en ontspanning doet, is hij er het hele jaar mee bezig. ,,Altijd liggen pen en papier naast mijn bed. Voor het slapen gaan, schrijf ik de invallen van die dag op. Ook tijdens mijn werk doe ik dat.”

Inmiddels heeft hij al tal van typetjes bedacht en gespeeld. Van elk typetje heeft hij het pak thuis in de kast hangen. ,,Mijn moeder maakt al mijn pakken. Het moet eerder klaar zijn dan mijn buut. Ik wil mijn outfit op tijd aan kunnen doen om het goede gevoel te krijgen.” Hij vind het leuk om een verhaal bij een typetje te bedenken. ,,Vaak ben ik een periode met meerdere types bezig, totdat ik denk: die moet het worden. Het moet een typetje zijn waar je alles aan kunt ophangen en waarover veel moppen te vertellen zijn. Een typetje moet ook bij mij passen. Het zijn altijd een beetje simpele figuren waarover ik beeldend kan vertellen. Leuke grappen, een beetje spel en spelen met mijn mimiek.”

Daarna is het meters maken om te zien of zijn buut goed loopt. Sinds enkele jaren komt hij met de tonpraters Frans Bevers en Arian Compen periodiek bij elkaar. In de ton in de huiskamer van Compen proberen ze hun buuts uit. Dat doen ze ook met een klein maar serieus publiek dat goede feedback geeft. ,,Ik hoor graag dingen die nog niet goed zijn.”

Na afloop van de selectierondes waaraan zestien tonpraters deelnamen, kreeg Van Nunen goede reacties. ,,Het was voor mij toch heel verrassend dat ik bij de laatste acht zit. Ik ben blij dat ik er bij ben.” Als Ben van het Circus wil hij het publiek het gevoel geven dat ze ook in het circus zitten. Wel voelt hij extra spanning voor dit optreden. ,,Het publiek dat er zit, is een moeilijk publiek om te bespelen. De verwachtingen zijn hoog. Als het om mijn eerste grap lacht, is de drempel weg. Het is mijn insteek om op 13 januari lekker te spelen en te genieten op dat podium.”