‘Alles wordt duurder, maar de bijstand gaat niet omhoog’

Het armoedebeleid in Son en Breugel lag deze maand onder vuur. Mensen weten onvoldoende de regelingen voor financiële steun te vinden. Leijtens ervaring is niet anders.

Zonder schaamte vertelt Leijtens dat een alleenstaande vrouw in de bijstand van 1006 euro moet rondkomen. Daar moet de ziektekostenpremie, boodschappen, huur, verzekeringen, kleren, energierekening en noem maar op van betaald worden. ,,Aan het einde van de maand blijft er niets over om in een reservepotje te doen voor het geval er iets kapot gaat.”

Dat laatste gebeurde een poosje geleden. De wasmachine begaf het. ..Mensen denken vaak dat de gemeente dan de bijstandgerechtigden helpen. Maar niet met een nieuwe wasmachine. Het aanbod is dat je een lening via de gemeente af kunt sluiten. Je hebt geen keuze. Zonder wasmachine kun je niet. Spaargeld heb je niet.”

Het lukt Leijtens om iedere maand rond te komen. Maar dan moeten er geen gekke dingen gebeuren. Leijtens dacht een goede ziektekostenverzekering afgesloten te hebben, maar toen ze een paar spuiten in haar rug moest hebben, werd dat niet vergoed. Ze belde de gemeente: ,,Iedere dag kun je tussen 9 en 10 uur de gemeente bellen. Je moet niet 10 minuten te laat bellen, dan helpen ze je niet meer.” Op haar vraag of de gemeente bij kon dragen aan deze noodzakelijke spuiten was het antwoord ‘nee’. ,,Je hoort steeds dat de gemeente je helpt. Maar dat is lariekoek.”

Leijtens zit zelf al jaren in de bijstand en is voorzitter van CLiP: Cliëntenparticipatie voor de minima en uitkeringsgerechtigden. Sommige dingen zijn goed geregeld. Voor sporten of internet kun je een vergoeding krijgen via de gemeente. De ervaring van Leijtens zelf en van wat ze hoort via CLiP is dat alle regelingen veel te ingewikkeld zijn: ,,Laat de gemeente de uitkeringsgerechtigden persoonlijk uitleggen waar ze recht op hebben en geef dan ook direct de juiste papieren mee. Nu moet je alles zelf uitzoeken. Ze verwachten dat je computerhandig bent en de papieren zelf weet te vinden. Dat werkt niet.”

Wethouder Paul van Liempd geeft aan dat ook uit onderzoek naar voren komt hoe moeilijk het is om de regelingen die er zijn goed onder de aandacht te krijgen van de mensen die er gebruik van kunnen maken: ,,Het vreemde is, we zien de mensen bij de intake en bespreken daar de persoonlijke situatie en leggen de mogelijkheden uit. Als mensen niet digitaal vaardig zijn of formulieren niet weten te vinden, mogen ze altijd om hulp vragen. Blijkbaar is het moment dat we deze informatie verstrekken, dus niet het juiste moment. We moeten dit effectiever gaan organiseren.”

Leijtens heeft sinds corona geen contacten meer met de gemeente. De vergaderingen van CLiP gaan via de computer. Te ingewikkeld voor haar. ,,Ik weet niet hoe het werkt en ik zou dan ook een koptelefoon en een webcam moeten kopen. Dat kan ik niet betalen.”