De locatie van het touringcarbedrijf aan Grote Doelenlaan is perfect voor woningbouw. Bovendien hebben Dort (63) en Marjan geen opvolgers. En hoewel het traject voor woningbouw in gang gezet is, denkt het paar dus nog niet aan stoppen. 

Van Hoof: ,,Het duurt waarschijnlijk nog jaren voordat de procedures rond woningbouw afgerond zijn. En gaat het sneller? We blijven hier wonen en ik kan altijd ergens een loods huren voor mijn touringcars. Want de vervoersbranche gaat de goede kant op. Na bijna anderhalf jaar reed ik op 25 juni weer mijn eerste schoolreisje. Ondanks overheidssteun moest ik twee vaste krachten ontslaan en ik werk nu met vijf oproepkrachten.’’

Van oudsher richt de familie Van Hoof zich op dagtochten voor scholen, bedrijven en verenigingen. Soms rijden chauffeurs meerdaagse reizen maar vakantiereizen horen niet tot het programma. Van Hoof: ,,Mijn opa Dortje van Hoof begon in 1921 met zijn vervoersbedrijf. Hij kocht een GMC van één jaar oud met twintig zitplaatsen. Een van zijn eerste vaste ritten was op zondagochtend. Boskant had nog geen eigen kerk en hij haalde kerkgangers op uit het buitengebied voor de H. Mis in de Martinuskerk.

Ook bracht hij werknemers naar de Batafabrieken in Best, naar Jansen de Wit in Schijndel of bedevaartgangers naar Banneux in België, toen een wereldreis. Een rijbewijs betekende toen: tien minuten proefrijden, weten waar remmen en gas voor dienden en heel belangrijk: zelf kunnen repareren.’’

Vader Piet van Hoof nam in 1956 het bedrijf over en reed voor DAF tegen vaste tarieven. Wel onder voorwaarde dat hij een nieuwe DAF-bus kocht. Dat ontlokte opa Van Hoof de reactie: ,,Over een jaar bende failliet.’’ Zijn voorgevoel kwam niet uit maar Piet stierf te jong en zoon Dort nam het stuur over. ,,Op de dag dat ik 21 jaar werd reed ik ’s ochtends om vier uur de bus uit de garage, haalde in Eindhoven arbeiders op voor het Philipsbedrijf in Uden en bracht de nachtploeg terug naar Eindhoven. Zes dagen per week. Na een half uur pauze vervoerde ik mensen met een beperking naar Veghel, KBO-leden naar Amsterdam of de gemeenteraad naar Hasselt. Onderweg naar huis ontdekten we dat de vrouw van de wethouder daar achtergebleven was. Dat betekende: omdraaien.’’

Van Hoof heeft ook vrouwelijke buschauffeurs in dienst en is zeer tevreden over hen. ,,Ik hoor dat het moeilijk is om chauffeurs te werven. Mijn visie is: verhoog de basislonen. Het is een eeuwenoud verhaal: ritten zijn vaak in het weekend en ’s avonds. Het loon wordt opgekrikt met toeslagen. Chauffeurs vervoeren soms vijftig passagiers in één bus naar uitjes en vakantieadressen. Als reizigers enkele euro’s meer betalen heeft de chauffeur een goed loon.’’

Al veertig jaar runnen Marjan en Dort samen Van Hoof Reizen. Hun bussen, voorzien van de namen van dochters, vrouw en moeder, rouleerden regelmatig naar moderne en luxueuzere bussen. Twee exemplaren Elleke (Bova 1982) en Marlieke (DAF 1987) belandden na hun werkzame leven in het nationaal Bus Museum in Hoogezand. Grootvader Dortje van Hoof zat tot zijn tachtigste achter het stuur. En kleinzoon Dort van Hoof erfde zijn genen.