‘Honderd jaar worden heeft ook consequenties’: eeuweling Rijkje Maters-Tanja is trotse Friese in Son

Ze is fier op haar naam: Rijkje Maters-Tanja. Ze is geboren in Friesland. Ze wil beslist met haar Friese voornaam in de krant. ,,Daar ben ik trots op. Zo heette mijn grootmoeder. Zij bracht me groot, want mijn moeder overleed toen ik vier was.” Komende donderdag, 2 juni, viert ze haar honderdste geboortejaar.

Haar benen willen niet al te best maar verder is ze redelijk gezond. Rijkje beaamt: ,,Honderd worden is mooi, maar heeft ook consequenties. Vrienden vallen weg en vier maanden geleden moest ik afscheid nemen van mijn dochter Tamara. Dat is nog steeds een ramp. Ik denk dagelijks aan haar. Ze zorgde voor me, we maakten uitstapjes en zaten samen op het terras.”

De eeuwelinge heeft nog twee zoons, schoondochters, drie kleinkinderen en vier achterkleinkinderen. Haar standpunt was vroeger al: doe wat je wilt doen en stel niet uit. Dus vertrok de onverschrokken boerendochter op 17-jarige leeftijd naar Amsterdam en vond een baan als tandartsassistente. 

,,Ik desinfecteerde gebitten van ouderen die weer hergebruikt werden. Verder poetste ik in een hotel. Ik kende geen stofzuigers. Toen ik de stekker uit het stopcontact trok, bleef er een pinnetje achter dat ik er met mijn vingers uitpeuterde. Dat gaf een enorme stroomschok.”

Rijkje werd verliefd op Wim Maters, het paar trouwde en toen Wim een baan kreeg bij Philips verhuisde het gezin met drie kinderen in 1960 naar Son. ,,De eerste maanden waren vreselijk; nu woon ik hier prachtig. Ik ben niet eenzaam. Ik lees, kijk naar het nieuws en begrijp niet dat Poetin nog steeds oorlog voert met Oekraïne. Waarom schakelen ze hem niet uit? Tijdens de oorlogsjaren woonde ik in de joodse buurt in Amsterdam en ik wil er maar één woord over kwijt: verschrikkelijk.”

Twee dagen per week is Rijkje in zorgcentrum Berkenstaete om te sporten en gezellig te buurten. Maar er wonen? ,,Nee. Nadat mijn man overleed overwoog ik dat, maar één bezoek was voldoende. Ik blijf thuis. Of ik bang ben? Nee hoor. Ik stap ’s avonds in bed en wie me wil komen halen: die komt maar.”

Naast zorgen voor haar gezin heeft Rijkje taalgevoel: met een mondje Russisch, Engels, Duits, Frans en Fries – Fries is geen dialect maar een taal - verzekert de krasse dame, was ze haar tijd ver vooruit. ,,Gelukkig redde mijn zus Geertje me van mijn poetspassie. Ze belde regelmatig: laat je emmer en spons staan en kom een dagje naar Amsterdam. Maar ook zij is overleden.”

Ze had prachtige jaren met haar man en zag veel van de wereld. ,,Toen hij voorstelde om voorgoed naar Spanje te trekken, hield ik mijn poot stijf. Dan miste ik teveel van mijn kinderen en kleinkinderen.” 

Ter ere van haar honderdste verjaardag plant Rijkje woensdag een rode beuk in het Van Vroonhovenpark. Maar uitkijken naar haar eeuwfeest? ,,Niet echt. De kinderen hebben de regie en dat is knap lastig.”