Pastoors in Best, Son en Breugel en Sint-Oedenrode: geloof, hoop en smartphones

Huwelijken in de kerk kunnen gesloten worden, met de nodige aanpassingen. De viering rondom de eerste communie is inmiddels verplaatst naar september. Net als het vormsel. Het doopsel liever later in het jaar. Biechten kan. Op afspraak én gepaste afstand. En gekleed in een speciaal pak en voorzien van een mondkapje, verzorgt pastoor Robert van Aken van de Parochie Heilige Oda nog steeds de ziekenzalving. Meer dan hem lief is in deze periode.

Voor de zes sacramenten die parochianen betreft, is er dus van alles geregeld. Neemt niet weg dat de pastoor het een buitengewoon vreemde tijd vindt. Een tijd van uitersten ook. Waarin enerzijds angst en onzekerheid overheersen, maar er juist ook veel mooie dingen ontstaan en gebeuren.

,,Ik zie opbloeiende naastenliefde. En toenemende zorg, voor elkaar en om elkaar. Ik hoop van harte dat mensen deze en de tijd hierna gebruiken om zichzelf relevante levensvragen te stellen. Daar is nu meer tijd voor, en misschien wat rust. Het virus dwingt ons ook om een gemeenschap te worden. Voor individualisme is weinig plaats nu.”

Ondanks zijn optimistische aard en kijk op de coronacrisis, vindt hij die lege kerk toch het meest symbolisch voor zijn eigen overheersende gevoel. ,,Als ik de mis dan leid via een cameraatje en ik sta daar zo alleen, dan voel ik een bepaalde leegte in mijn hart. Dat klinkt misschien wat zwaar, maar het is wel zo. Bidden doe je samen.”

Net als afscheid nemen, zoals bij uitvaarten. Die er de laatste tijd te veel zijn in ‘zijn’ gemeentes: Sint-Oedenrode en Son en Breugel. Afgelopen zaterdag nog leidde de pastoor een corona-uitvaart. Dit keer van koster Rien van Gerwen. Collega, en vriend. Net als bij een huwelijk, mochten er in de kerk maximaal dertig mensen aanwezig zijn. ,,Het raakte mij echt. De erehaag van mensen tussen de kerk en begraafplaats, de stoepkrijttekeningen van kinderen bij de ingang van het kerkhof.”

Via een livestream op YouTube, volgden zo’n 400 mensen de uitvaart virtueel. Afscheid nemen op afstand. Anders dan anders. En volgens de pastoor een vorm van ‘lijden op lijden’. ,,Allereerst is er het afscheid zelf en ten tweede het lijden dat je elkaar niet kunt ontmoeten. Je hebt dat echt nodig, je hebt elkaar nodig. Een arm om je heen voor troost. Een kus, een knuffel van dierbaren. Zo pijnlijk dat dat nu niet kan.”

Die mening is ook pastoor Dré Brouwers van de Odulphusparochie in Best en Oirschot toegedaan. Al heeft hij gelukkig heel wat minder corona-uitvaarten hoeven te leiden in die gemeentes.

De pastoor heeft zich in rap tempo de digitale middelen eigengemaakt, en houdt zoveel mogelijk contact met zijn parochianen. Via e-mails bijvoorbeeld, die hij nu vaker ontvangt. ,,Dat gaat steeds sneller”, lacht hij eventjes. ,,Maar er gaan ook nog steeds handgeschreven kaartjes de deur uit.”

De Odulphuskerk is momenteel niet open voor eucharistievieringen, toch kunnen mensen er dagelijks binnenlopen. Om houdbaar voedsel te brengen bijvoorbeeld, bestemd voor de voedselbank. Maar veel mensen komen vooral langs om een kaarsje te branden, speciaal bij de kruisjesmuur. En daar zitten een heleboel jongeren tussen, is de pastoor al opgevallen. ,,In tijden van spanning zoeken mensen houvast en een toevlucht in het geloof. Het is natuurlijk de vraag of dat straks beklijft. De tijd zal dat uitwijzen.”

Zelf is hij ook alle dagen veel in de buurt van de kerk te vinden. Op het kerkhof bijvoorbeeld, waar hij een praatje maakt met mensen die daar behoefte aan hebben. ,,Uiteraard op de juiste afstand”, benadrukt hij. En verder is het parochiebestuur inmiddels behoorlijk bedreven in videovergaderen. ,,Mét smartphones”, lacht de pastoor. ,,Dat moesten we even onder de knie krijgen.”