Achttien jaar geleden ging Ron Buiting (36) studeren en ruilde de Rooise buurtschap Rijsingen tegen de stad Utrecht. Deze week kwam hij terug om zijn bijdrage te deponeren in de Dommeltrommel.

Struinend over zandpaden en klossend door een aardappelveld bereikt Buiting de stilstaande Dommelarm aan de Koppelkes. Vanwege een olifantenpaadje kost het weinig moeite om tussen de brandnetels de waterrand te bereiken. Er drijft een tapijt van kikkerdril op het rivierwater en Buiting schept een zakje vol. ,,Het water is redelijk helder. Kijk, ik schepte een stelbaarsje mee. Waarom ik juist deze plek koos om de trommel te vullen? Met m’n vrienden speelde ik altijd in het Dommelgebied. We plukten maiskolven en schoten op elkaar met mais. Maar hier schaatsten we ’s winters en speelden we ijshockey. Alleen de kinderen uit buurtschap Rijsingen kenden deze plek. Dit was ons privéspeelterrein.”

Buiting legt uit waarom hij zich betrokken voelt bij dit initiatief van het kunstenaarscollectief Satellietgroep. ,,Ik heb planologie gestudeerd en werk bij een ruimtelijk adviesbureau in Utrecht. Daar ben ik betrokken bij de vergroening, met name de verbinding tussen groen in de binnenstad en het buitengebied. Groen is waardevol en ook noodzakelijk in steden. Het is prachtig om te zien hoe Sint-Oedenrode de Dommel integreerde in het dorp en de oevers toegankelijk maakt voor inwoners en passanten. Ik ben zeer benieuwd welke ervaringen en herinneringen andere mensen in de trommel deponeerden.”

Na inspectie blijkt de trommel al goed gevuld. Een potje met hout uit de Koppelkes, een potje Odazand, beemdkwel en een beschilderde steen. Anne van Kuijk coördineert de trommel en is blij dat Buiting afreisde naar zijn geboortedorp. ,,Die jongen vertrok uit de buurtschap maar de buurtschap niet uit de jongen.”

Zijzelf heeft bronwater achtergelaten uit het Odaputje in de Moerkuilen en rabatwater uit de Diependaal. Net als Buiting schrijft zij haar herinneringen in het bijgevoegde schriftje. ,,Mijn vader zette zich in voor de cultuurhistorie van Sint-Oedenrode. Ik heb zijn nagedachtenis overgenomen.”

De gedachte achter de verzamelde elementen is dat mensen met elkaar in gesprek gaan over het stroomgebied van de rivier vanaf Wolfswinkel tot Olland. De trommel is een hulpmiddel om deze ervaringen te delen; een soort poëziealbum. Bladerend door het schriftje is te zien dat er een Dommellexicon ontstaat met Dommelwoorden als kwel, krieze en klot.

Naast het schriftje bevat de trommel twee reliëfs van de Dommelstroming. Deze zijn verpakt in een stoffen doek waarop een gebiedsatlas gedrukt is met Sint-Oedenrode in het midden. Verder zitten er leembolletjes in de trommel. Deze zijn bedoeld om na de opdracht in de Dommel te gooien. De sage vertelt namelijk dat degene die iets neemt uit de Dommel ook iets terug dient te geven.

Na een reis van vijf maanden worden op 6 oktober alle negen uitgezette Dommeltrommels verzameld en de inhoud gedeeld. Van Kuijk: ,,We hopen dat de verzamelaars dan bijeen kunnen komen.”