‘Waarom zo weinig aandacht voor die andere oorlog?’, vraagt Bestse schrijver Henri van Rens zich af

,,Alles wat er van Karabach over is, is een woestenij. Er staat geen huis meer overeind en het is compleet verlaten. Overal liggen mijnen. Het duurt nog zeker drie tot vijf jaar voordat die zijn opgeruimd. Ik heb het met mijn eigen ogen gezien; steden en dorpen bezocht die compleet verwoest zijn. Het dorp Khojaly is destijds met behulp van het 366ste regiment van het Russische leger volledig verwoest, waarbij 613 personen werden vermoord.”

Van Rens kan er met zijn pet niet bij dat er zo weinig aandacht aan deze oorlog werd besteed. Wat hoopt hij eigenlijk te bereiken met zijn boeken? ,,Nou, in ieder geval wil ik het Nederlandse volk bewustmaken van wat zich daar allemaal heeft afgespeeld, mede door toedoen van de Russen. Ik hoop dat er meer zicht komt op de situatie in Azerbeidzjan en dat met name de Armeense agressie veroordeeld gaat worden.” 

Volgens hem is het voor Nederland ‘een ver van ons bed-show’ en dat idee zouden we, misschien zelfs wel voor onze eigen bestwil, eens moeten herzien.

Van Rens: ,,We kunnen veel beter gas en olie uit Azerbeidzjan halen dan uit Rusland. Zij hebben meer in de grond zitten dan er in Saoedi-Arabië te vinden is. In 1873 hadden zij al hun eerste raffinaderij. Er werden putten gegraven van 35 meter diep om die vette substantie naar boven te halen. En hun infrastructuur kan de leveringen makkelijk aan. De Nederlandse regering zou daar echt eens beter naar moeten kijken.”

Volgens Van Rens is er zeker een rol weggelegd voor onze ambassadeur ter plaatse. ,,Er zitten daar genoeg Nederlanders die een eigen bedrijf hebben. Transportbedrijven, tuinders, handelsmaatschappijen. En we hebben expats in die olievelden en op de booreilanden zitten.” Van Rens is door de ambassadeur uitgenodigd om in september op bezoek te komen. ,,Dat kreeg ik voor elkaar via m’n connecties.”

Wanneer zijn boek precies uitkomt weet hij nog niet. Hij gaat in augustus weer naar Azerbeidzjan . ,,Het is zo’n mooi land. Aan de ene kant heb je sneeuw, aan de andere kant zit je in de zon. Ik ben er verslaafd aan geraakt. Ik ga dan ook met met mensen over mijn boek praten. Daarna ga ik weer verder met schrijven. Misschien breng ik het boek in april 2023 uit, en anders in september. Goed werk heeft tijd nodig.”