Wouter van Hest uit Goirle fietste voor de laatste keer 21 kilometer naar Oirschot, voor zijn eindexamen Engels

Hoewel Engels niet zijn beste vak is, vindt hij dat het goed ging. Wouter hoopt voor ‘de leestoets’ zoals hij het noemt, minimaal een 5,5 te scoren. Tijdens zijn opleiding haalde hij de hoogste cijfers voor wiskunde en zijn gekozen profiel: produceren, installeren en energie (PIE). 

De vervolgopleiding techniek en mechanisatie in Boxtel, waaraan hij na de zomer wil beginnen, sluit hier naadloos op aan. Daar gaat hij leren over het onderhoud en de reparatie van tractors.

,,Ik heb tractors altijd heel mooi gevonden”, zegt Wouter terwijl zijn gezicht begint te stralen. Als 16-jarige heeft hij al een certificaat om op een trekker te mogen rijden. Bij kaasboerderij De Leyedaeler in Goirle, heeft hij al heel wat meters mogen maken. 

,,Als jongetje van vijf jaar oud zag ik op een skivakantie in Oostenrijk een tractor. Ze konden me dan niet naar beneden krijgen omdat ik er naar bleef kijken.” Inmiddels mag hij bij loonbedrijf Van Eijck in Alphen sinds begin dit jaar al weleens sleutelen aan zo’n voertuig.

Voorlopig is de fiets nog het voornaamste vervoersmiddel van Wouter. De laatste twee jaar peddelt hij er elke schooldag mee op en neer tussen zijn woonplaats Goirle, en het Kempenhorst College in Oirschot, 21 kilometer verderop. Een fietstocht tussen school en thuis duurt voor hem ongeveer een uur. 

,,Door wind en weer fietsen doet wel iets met je”, aldus de Goirlenaar. “Zowel lichamelijk als geestelijk: ik stond iedere dag op rond kwart over zes en een uur later fietste ik aan.”

De keuze viel op het Kempenhorst College omdat Wouters vader er goede verhalen over had gehoord. ,,Bij ons in de regio Tilburg is ook zo’n soort school, maar papa had daar weer slechte verhalen over gehoord”, aldus Wouter. ,,En zo is de overweging gemaakt.” 

Hij heeft het in Oirschot naar zijn zin gehad. ,,De mensen die hier werken zijn vriendelijk en je kunt er mee praten, dat maakt het wel een leuke school.” Een schoolkameraad die hierna de opleiding tot automonteur in Den Bosch gaat doen, zal hij erg missen. Maar, zegt Wouter resoluut: ,,Auto’s zijn eigenlijk niets voor mij. Die zijn mij te klein.”

Ondertussen droomt technicus Wouter van een eigen garagebedrijf. ,,Het liefst in Oostenrijk, dat vind ik een mooi land, niet zo plat als hier. Ik heb al bedacht dat ik daar in de zomer pistenbully’s wil gaan doen, om de skipistes mee glad te trekken.” 

Het geluid van zo’n tractor geeft hem rust. Op 9 juni, een dag na zijn zeventiende verjaardag krijgt hij de examenuitslag.