'Trefpunt-zaak wordt regen van vrijspraken'

De raadslieden bepleitten tijdens de vierde zittingsdag de zaken van de hoofdverdachten Rens H. uit Kaatsheuvel (57) en Mekkel G. (52) uit Best. De eerste was eigenaar van het Bestse cateringsbedrijf Party King. Toen dat in het rood kwam, schoot Mekkel hem te hulp, maar nam er meteen zijn intrek en ontving er drugscriminelen. De politie luisterde het rovershol twee jaar af en volgens het OM zijn H. en G. de kern van een criminele organisatie.

Daar klopt, volgens De Rooij en Doesburg, niets van. De Rooij: "Dit was niet het epicentrum van de Brabantse drugshandel, het was het Praethuijs van Bor de Wolf (een kroeg uit de Fabeltjeskrant). Er zaten geen topcriminelen maar kletskevers die van alles uitkraamden." 

Juist de veelheid van bezoekers - de politie zag zo'n zevenhonderd verschillende 'bekenden' langskomen - geeft volgens hem aan dat er absoluut geen sprake is van een organisatie. Doesburg viel hem bij met de vergelijking van een voetbaltoernooi: iedereen is met hetzelfde bezig, maar dat doen ze in tientallen verschillende shirtjes.

De advocaten vonden het onderzoek hoofdzakelijk gebakken lucht. Juridisch waren er volgens hen zoveel vraagtekens dat het eigenlijk helemaal van tafel moest. Het begon in 2013 met een anonieme tip over het pand. De politie plaatste toen meteen een camera. Dat vonden de twee een veel te zwaar middel voor zo’n boterzacht begin. Ze kunnen dat tot hun ergernis niet checken. Het onderzoek werd snel afgesloten en een nieuw gestart, op basis van het eerste. Maar dat dossier krijgen ze niet. Doesburg noemde het ernstige vormfouten.

De Rooij had meer basisbezwaren. Van de duizenden afgeluisterde gesprekken deelde de politie alleen degene die ze verdacht vond. "Het lijkt dat het enkel over drugs ging, maar dat was natuurlijk niet zo. De politie moet ook ontlastende vondsten delen." En volgens hem zijn de taps op zich geen hard bewijs, enkel ondersteuning en bewijs ziet hij vrijwel nergens. Het OM bouwde de verdenking op met dossiers over afzonderlijke deals, labs en smokkel. Die zijn te dun, vinden de advocaten. Zodra ergens over gepraat wordt, is dat volgens het OM meteen een deal. Maar Doesburg vraagt zich af om wat voor drugs het ging: er zijn genoeg pillen die niet verboden zijn.

Bert de Rooij vond dat het OM een veel te grote broek had aangetrokken. Het is een publiciteitsstunt, de pers was uitgenodigd voor de invallen en dit 'groteske mediaoffensief' moest in Den Haag geld losweken voor de politie. Toen gaandeweg de zaak gebakken lucht bleek kon het OM niet meer terug omdat ze teveel journalisten op schoot had getrokken en daar zijn de verdachten nu de dupe van. Want wat gebeurde er? Er werd gekletst, opgeschept. Soms ging het inderdaad over verboden zaken, maar die liepen ver uiteen, al die mensen kenden elkaar niet. De hoofdverdachten zijn juist kleine jongens. "Als boeven naar een cafetaria gaan, is de frietbaas dan een bendeleider?" Hij verwacht 'een regen van vrijspraken'. "Al moet ik toegeven dat ik als agent ook in mijn broek had geplast van het lachen als je dit allemaal voorbij hoort komen."