Ongekend verdriet door sluiting verpleeghuizen: ‘Onmenselijk om mensen dit in laatste levensfase aan te doen’

Was getekend: Daniëlle Hilckmann uit Wijchen. Haar verhaal is dat van velen. Het coronavirus hield meedogenloos huis in de Nederlandse verpleeghuizen. Vermoedelijk viel de helft van de Nederlandse coronadoden in deze instellingen. Om de bewoners en het personeel te beschermen, werden de verpleeghuizen afgesloten.

Kinderen van de bewoners begrijpen dat ingrijpen nodig was, maar de gevolgen van de maatregelen hakken er enorm in. In ontroerende verhalen vertellen zij over het lot van hun ouders.

,,Mijn vader kreeg een ernstig herseninfarct op het moment van de eerste persconferentie van Rutte. Hij moest revalideren in een verpleeghuis en dat ging op slot. Mijn ouders, vijftig jaar getrouwd, moesten afscheid nemen van elkaar. Vanaf dat moment verliep het contact beeldbellend en roepend vanaf de parkeerplaats.”

,,Mijn vader heeft afasie. Hij begrijpt niet waarom wij op de parkeerplaats staan. Hij wil naar huis. Bij mijn moeder zijn, zorgen voor de vrouw van wie hij zo veel houdt. Mijn moeder is ongeneeslijk ziek en krijgt chemo. Op het dieptepunt zat hij huilend op zijn knieën op het balkon en zei: Ik kan niet meer.”