De verdachte gaf zelf toe aan zeker 50 vaak hem onbekende personen die bij hem instapten informatie te hebben gegeven. Op hun verzoek raadpleegde hij de politiesystemen, in ruil voor honderden euro’s. Het Openbaar Ministerie gelooft dat hij er meer dan 7 ton mee heeft verdiend. Een ontnemingsvordering loopt nog. 

De Brabander stond er eigenlijk niet bij stil wat het betekent om zo vaak informatie te lekken naar criminelen. Volgens zijn advocaat was de verdachte naïef. Hij sprak over ‘puberaal’ gedrag van de aspirant-agent. Zelf zei de verdachte dat het ermee begon dat hij vrienden liet zien hoe hij in de politiesystemen kon ‘uit stoerdoenerij’. Hij had een opleiding gevolgd om buitengewoon opsporingsambtenaar (boa) te worden, maar vond het niet genoeg. Hij wilde politieagent worden, ging de vervolgopleiding in en legde zijn ambtseed af.

Maar het viel hem zwaar. Bij de reclassering vertelde hij dat hij al had overwogen te stoppen. ,,Als je elke week drie doden ziet, is het niet echt meer leuk.” 

Hij woonde nog thuis. Had geen schulden. Op een gegeven moment was er wel sprake van een gokprobleem. Mogelijk ligt daar het motief.

De Brabander zocht voor het grootste deel voor iemand die hij kende van een paar straten verderop. Die zou hem hebben bedreigd. De persoon, die bekend is bij justitie, wilde onder meer graag weten waar hennepkwekerijen te vinden waren, om die te kunnen rippen. Via de persoon uit de straat kwamen anderen met verzoeken.

Politieonderzoeken, zoals tegen twee Tielse broers die zich met de drugshandel bezig zouden hebben gehouden, liepen door de mol spaak. Ook verslagen van gesprekken van de president van motorclub No Surrender met een wijkagent kwamen mogelijk door toedoen van de agent op straat te liggen.

Hij hield ‘spreekuur’ in zijn auto of in het café waar hij vaak kwam. Zocht informatie op zijn politietelefoon. Verschillende meldingen dat iemand binnen de politie lekte en daar veel geld mee verdiende, leidde naar de Tielenaar. Hij zit sinds november vast.