Taghi bouwde jarenlang imperium op in Holleeder-jaren en de politie merkte niks

Het is de zomer van 2015 als een Marokkaanse man zijn auto langs de weg parkeert. Hoewel hij kilometers van zijn bestemming vandaan is, tuurt hij in zijn spiegels en stapt uit. Terwijl hij de omgeving blijft scannen slaat hij voorzichtig zijn portier dicht. Alsof zijn auto een enge ziekte heeft. Bang is hij nooit geweest. Maar dat was voor het telefoontje dat hij zojuist van de Utrechtse recherche kreeg. ‘Verlaat nu uw auto. En maak dat u wegkomt. Nu. Er zit namelijk een baken onder uw auto waarmee men u op afstand volgt.’ Reden om aan het verhaal van de agenten te twijfelen heeft hij niet. Hij heeft wel een vermoeden met wie hij een probleem heeft. In paniek belt hij zijn vriend Ebrahim B. Die zit in Brussel, maar springt direct in de Thalys naar Amsterdam, om vandaar naar het politiebureau van de landelijke recherche in Driebergen te reizen. Daar voert Ebrahim het woord.