Vervelend gevolg van het normale, volle leven: door glas op straat rijden we weer lek

Even iets heel anders. Is het u ook opgevallen dat er sinds het (haperende) begin van het normale leven weer glas op straat ligt? Het was weg, nu is ‘t er weer. Geen bergen glas, maar restanten van bier- en wijnglazen, kapotte flesjes, een achterlicht van een auto en soms, écht, vensterglas waarvan je je dan afvraagt hoe dat in vredesnaam daar gekomen is.

Kennelijk hoort het bij het volle leven dat het op straat belandt. En als het al opgemerkt is, al dat glas, dan is het vaak maar een beetje naar de zijkant van de weg geschopt of geveegd en dus belandt het daar waar wij argeloze fietsers rijden. Ontwijken lukt maar tot op zekere hoogte. Je kunt niet aan het slalommen blijven.

Dus uiteindelijk is een van de vervelende gevolgen van het volle leven dat je geregeld lek rijdt. Ik kan uit die constatering best een serieuze levensles trekken. Maar ik had het al druk genoeg met het plakken van banden, de afgelopen dagen. Waar dan weer vanzelf een (dure) levensles uit tevoorschijn kwam.

Twee weken geleden reed mijn oudste lek, deze week was ik aan de beurt. Omdat ik zo iemand ben, probeerde ik ‘s avonds van de nood een deugd te maken. ,,Kom, jullie gaan kijken hoe ik de fiets plak.’' Elk Nederlands kind moet een band kunnen plakken. Dus daar stonden we ‘s avonds voor het huis, fiets op de kop, bandenlichters, schuurpapiertje, een emmer met water, een tube solutie en een uit een oude band geknipt plakkertje: het complete pakket! ,,Goed opletten hè. En nee, dan doen we ‘m niet direct weer in de buitenband, maar controleren we even of er niet een tweede gaatje... Shit.’' En toen ook het tweede gaatje geplakt was, fiets weer op zijn banden, een klapje op het zadel, een triomfantelijke blik. ,,Als je 12 bent moet je het zelf kunnen, meiden.’' Het zijn de kleine karweitjes die een mens trots geven.

Behalve als de fiets de volgende morgen toch weer met een platte band staat en ik ‘m boos naar de fietsenmaker breng, want de versnelling was ook al naar zijn mallemoer. Dan is de les voor de opgroeiende dochters: ,,Papa kan niet alles. Soms moet-ie z’n meerdere erkennen in de fietsenmaker.’’ Daar kunnen ze wel om grinniken. 

Reageren: frankpoorthuis@dpgmdia.nl

Bekijk onze meest bekeken nieuwsvideo’s in onderstaande playlist: