,,Als je merkt dat je kind er niet bij hoort, voel je dat als ouder tot in je vezels.’’ Directeur Henk-Willem Laan van de Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind weet het maar al te goed. Zijn zoon van 13, Joas, is ernstig meervoudig gehandicapt. ,,Hij kan niet praten en heeft het verstandelijke niveau van een peuter, dus hij realiseert het zich niet. Mijn vrouw en ik zien het wel: hij is 13 en heeft geen vriendjes. Als we de straat op gaan, wordt hij vooral aangestaard en vaak genegeerd - dat bij je kind zien, is ontzettend pijnlijk.’’