‘Een lach en traan liggen dicht bij elkaar’

Ze bladert in het boekje Met zicht op het einde van Christiaan Rhodius. ,,Als ik het uit heb, neem ik het mee naar Parunashia.” Odette van Waes (67) is vrijwilligster bij het Gestelse hospice Parunashia. 

,,Het loopt op rolletjes. Zelf ben ik verpleegkundige geweest.” Ze bruist van enthousiasme. ,,Mijn vrijwilligerswerk brengt me heel veel. Ik ben blij dat ik iets voor andere mensen kan doen. Heerlijk om mensen te ontzorgen.” 

Haar mobiel piept. ,,Bewoner in kamer X heeft goed gegeten,” leest ze hardop. ,,Fijn! De sfeer in het hospice is huiselijk en de gasten mogen hun kamer helemaal inrichten zoals ze willen. Of als de partner wil komen slapen, dan kan dat. Of familie die wil blijven eten; kan ook. Zoals een gast zei: ‘De stap om hiernaartoe te gaan was misschien groot, maar de zorg die ik hier krijg, die krijg je thuis niet geregeld’.” 

Ze glimlacht. ,,Er worden ook veel grapjes gemaakt. Bijvoorbeeld als de gasten samen aan het kaarten zijn. Zo van: ‘Ho, niet te snel, ik heb morfine, ik kan niet zo snel denken.’ Ja, een lach en een traan liggen dicht bij elkaar. Het bijzondere is dat onze gasten erg van het moment kunnen genieten.” 

Van Waes: ,,Er zijn ook ontroerende momenten als bijvoorbeeld kleinkinderen van alles voor hun oma gaan doen, zoals haar nagels lakken.” En neemt ze die houding ook mee in haar eigen leven? ,,Ja, je geniet meer van simpele dingen, van het moment.” Ze pakt de nieuwsbrief van het hospice, die op tafel ligt. ,,Er staan zulke mooie verhalen in. Zoals een vrouw die de drie laatste nachten van het leven van haar man in het hospice naast hem sliep.”

De band die Van Waes met haar medevrijwilligers heeft, is hecht. Ook daar geniet ze volop van. ,,We vormen net één grote familie, ook met de andere vrijwilligers, zoals de tuinmannen, koks en klusjesmensen.”

En dan zijn er nog een andere activiteiten… ,,Ik heb het bedrijfshockey opgezet bij MHC De Dommel en was er tot voor kort bij betrokken. Dertig jaar gedaan. Oók weer teamwork en dat vind ik heerlijk.” En ze zit bij de Buurthulp Hazeakkers. ,,We ruimen zwerfafval op, organiseren de buurtspeeldag, koffieochtend, de voedselinzameling, diner voor mensen die graag contact met elkaar hebben, en er is een minibieb.” Ze lacht tevreden. ,,Klopt, ook dit is teamwork!”

,,Op iedereen die een steentje bijdraagt in Gestel. Iedereen die zich inzet voor een ander. Mensen die dankbaar zijn voor ieder blij gezicht.”