Frans van den Biggelaar uit Liempde achter stuur van buurtbus 203: ‘Een geschild appeltje van Willemien’

Het raampje gaat omlaag... Er verschijnt een witte bos haar met daaronder een vrolijk, gebruind gezicht. ,,Wilde mee? Instappen dan!” Het is vrijdag, en vaste prik tussen 11.00 en 15.00 uur, zit Frans van den Biggelaar uit Liempde dan achter het stuur van de buurtbus. Lijn 203 om precies te zijn. Onder de vlag van Buurtbusvereniging Liempde, met route Liempde - Boxtel - Esch - Vught - ’s-Hertogenbosch. En omgekeerd. 

In zijn bus zit welgeteld één passagier. Dat is dan wel meteen een trouwe klant. Deze dame stapt elke week bij Frans in, nadat ze met de trein van haar werk in Den Bosch komt. ,,Frans is een goede en fijne chauffeur”, zegt ze lachend. Wat hij ook prima doet, is haar afzetten waar ze dat graag wil. Dit keer is dat vlak bij de ‘dinorotonde’ in Boxtel. Maar dat kan elke keer anders zijn. 

Geboren en getogen is-ie in Liempde, Frans, dat is ook wel te merken aan de keren dat hij zijn hand opsteekt als hij door het dorp rijdt. ,,Inmiddels ken ik genoeg mensen hier, ja”, zegt hij vrolijk. Zo’n jaar of zes zit hij nu op de bus. Frans is niet meteen begonnen na zijn pensioen. Eerst had hij nog wat andere dingen te doen, zoals het huis van zijn dochter mee bouwen. Frans begon ooit als timmerman, werd later hoofd uitvoerder en bleef dat tot aan zijn vervroegde pensioen op 62-jarige leeftijd. ,,Ik heb het nog steeds druk zat. Fietsen, tennissen, op de kleinkinderen passen en rijden op de buurtbus natuurlijk.”

Frans kwam bij de vereniging terecht via Jac de Graaf; oprichter van de Buurtbusvereniging Liempde in 2003. Jac zwaait over niet al te lange tijd af. Zijn taken als secretaris en coördinator heeft hij al overgedragen. ,,De stopleeftijd van de chauffeurs werd telkens ietsje opgerekt, van 70 naar 75 naar 79, maar ergens moet je een grens trekken”, weet Jac ook. Wat hij het meeste gaat missen? ,,De passagiers en de collega’s natuurlijk.” Dat zijn vooral mannen, al is er ook één dame actief bij de Buurtbus Liempde, als penningmeester én chauffeur. 

Leuk, dat vindt Frans het in ieder geval ook nog altijd, al hoopt hij wel dat de klandizie weer wat aantrekt na de zomervakantie. Eerst vervoerde hij zo’n 35 tot 40 passagiers per dienst, op een hele goede dag zelfs vijftig. ,,Maar nu is het niet veel.” Altijd draait-ie dezelfde dienst, en wat ook altijd routine is, om 13.00 uur maakt Frans een hele korte stop langs zijn huis in Liempde. Waar zijn vrouw Willemien een lekker geschild appeltje heeft klaarliggen, voor de rest van de rit. 

Met de meeste passagiers kan Frans prima overweg, maar er zit er ook wel eens eentje tussen die wat irritatie oproept bij de goedlachse buurtbuschauffeur. Hij herinnert zich nog goed dat hij een keer één persoon te veel had meegenomen in de bus. Eén passagier bleef maar zeggen dat het niet kon en niet mocht. ,,Hij ging maar door”, zegt Frans. En lachend: ,,Nou, dan moet jij misschien maar uitstappen, heb ik hem toen aangeraden.”