Het Gestel van Mathijs van der Donk: ‘Proactief zijn, dan gaat de wereld voor je open’

Grijnzend pakt hij een uiltje, gemaakt van een grijs vaatdoekje. ,,Heb ik leren maken tijdens een Zonnebloem-reis.” Mathijs van der Donk (71) ging tien jaar als begeleider mee met deze reizen die bestemd zijn voor mensen vanaf 18 jaar, met een fysieke beperking. ,,Zó dankbaar werk om te doen. Tijdens de eerste reis was ik de begeleider van een jonge vrouw. Na afloop van ons eerste diner zei ik dat het lekker was. Zij voegde eraan toe: ‘En je eet niet alleen.’ Ja, dan breekt je hart.”

Van der Donk was jarenlang directeur van drie autobedrijven en al dat vergaderen bij de Zonnebloem was wennen voor hem. ,,Het waren een soort theekransjes. Ik was gewend aan besluiten nemen en uitvoeren. Zo zei ik dat we de Zonnebloem moesten omturnen naar een actieve vereniging. Het geld ligt op straat, maar je moet je wel bukken om het op te rapen. We gingen meedoen met statiegeldacties en gingen allemaal kijken in onze kasten thuis, wat weg kon. Met die spullen staan we op de Halderse jaarmarkt. Vijfhonderd euro netto houden we eraan over. Niet je hand ophouden, maar proactief zijn, dán gaat de wereld voor je open.” 

En er zijn nog meer manieren. ,,Er werden vrijwilligers gevraagd voor het uitzetten van 1000 kilometer wandelroutes in Brabant, met paaltjes. Wij hebben 40 kilometer uitgezet en onderhouden dat traject. De vergoeding die we krijgen, gaat naar De Zonnebloem.”

Van der Donks enthousiasme is aanstekelijk. ,,Toen ik in 2010 stopte met werken, kreeg ik van de buren een vaartocht over de Dommel cadeau. Ik stapte in de fluisterboot van de Vestingfietsen en was zó gepakt door het verhaal over Frederik Hendrik en de Linie van 1629, dat ik besloot ook gids te worden. Je krijgt een cursus, maar je leert ook van de passagiers. Zo vertelde een man dat de naam ’t Vaantje mogelijk afkomstig is van het Franse le vanne: sluis of deur. Op die plek had Frederik Hendrik de Dommel afgedamd en een sluisje zorgde ervoor dat het niet overstroomde.”

Van der Donk vervoert elk jaar Sinterklaas per boot. ,,Mijn kleinkinderen Sofie en Lukas herkennen me van verre. Dan roept Sinterklaas vanaf de boot naar de brug: ‘Dag Sofie en Lukas!’ En zij roepen terug: ‘Dag, opa!’ Terwijl de rest roept: ‘Dag Sinterklaas.’ Haha!”

Op álle vrijwilligers. Zonder hen zou Nederland failliet zijn. En op de gemeente ben ik ook wel trots: ze faciliteren ons bij de wandelroute.