Met de buurtbus mee: lijn 203 tussen Liempde en Den Bosch ‘Echt een stuk rustiger dan eerst’

Cees Smits zwaait de deur van ‘zijn’ rode buurtbus open. Hij schenkt uit zijn thermoskan nog even snel een koffietje in. Daarna trapt hij weer op het gaspedaal. Om een stuk of twintig stops af te gaan, daar de nodige passagiers op te halen. Al blijken die deze keer schaars te zijn. 

Lijn 203, van Liempde naar Den Bosch, is normaliter drukbezocht. Mensen die naar het Jeroen Bosch Ziekenhuis gaan voor een onderzoek of een controle, bij iemand op bezoek. En genoeg vrouwen, weet Cees, die gezellig gaan shoppen of lunchen in het Bossche centrum. Maar ach, eigenlijk zag Cees passagiers in alle soorten en maten al voorbij komen. Zo’n zes jaar rijdt hij inmiddels alweer. Oké, met een tussenpauze van afgelopen jaar dan, want tijdens de coronacrisis stond ook de buurtbus stil. 

Sinds maart rijdt het busje weer. De buurtbus, ook wel wijkbus genoemd, werd in 1977 ingevoerd als vorm van openbaar vervoer, waarmee dunbevolkte gebieden of wijken volgens een vaste route en dienstregeling verbonden werden. Om de exploitatiekosten laag te houden, wordt de buurtbus gereden door vrijwilligers met een achtpersoonsbus. Lijn 203 zag zo’n 25 jaar geleden het levenslicht. 

En daar wordt goed gebruik van gemaakt, zo is de miljoenste passagier voor deze lijn in aantocht. Al is de klandizie momenteel nog wat schaars, weet Cees. ,,Misschien hebben ze een alternatief gevonden tijdens de coronatijd. Het is echt een stuk rustiger dan eerst.”  

Toch rijdt Cees nog altijd met veel plezier. ,,En mijn plezier bestaat er dan ook weer uit dat ik er andere mensen een plezier mee doe.” Tussen de verhalen door, sjeest Cees handig door de straten van Boxtel, via een omleiding door Esch, richting Vught, naar eindstation Den Bosch.  En hop, weer terug. Vanochtend zette hij twee wandelaars af in Vught. Helemaal op het einde van de rit stapt een meisje in met als bestemming de Coop in Liempde. En dat was het wel zo’n beetje voor vandaag.

Cees heeft dus alle tijd om te vertellen over al zijn eerdere buurtbus-avonturen. Feitjes heeft hij ook genoeg. ,,Iedereen bedankt de chauffeur, heel anders dan bij de ‘grote bus’. Meer vrouwen dan mannen nemen de buurtbus, en er zitten ook veel jongeren tussen.” En nee, de route verveelt na zes jaar nog altijd niet. Alle seizoenen ziet hij aan zich voorbij trekken. Herfst en voorjaar, die zijn favoriet. Wijken heeft hij aan de ene kant zien herrijzen, en andere panden zag hij juist tegen de vlakte gaan.   

Vaste klanten of passagiers vervelen ook nooit, vindt Cees. Zo was er die vrouw die elke week haar zoon op kwam zoeken. Helemaal vanuit Werkendam. Hij werd verpleegd in het Wereldhuis in Boxtel, en de ‘dame op leeftijd’ legde elke week trouw het laatste stukje af bij Cees, in de Buurtbus. Tot ze ineens niet meer kwam. ,,Geen idee wat de reden was.” En soms komt een vaste passagier plotseling terug. ,,Zoals een mevrouw, die geopereerd was aan haar heup. Een hele tijd reed ze niet meer mee, en ineens zat ze weer achter in de bus. Het ging weer goed met haar. Hartstikke fijn, natuurlijk!”