Met de buurtbus mee: wandelaars, oud-voetballers en ontelbaar veel onbekenden op lijn 299

Station Boxtel, toch wel hét Buurtbus-knooppunt in de Meierij. De plek waar de bekende rood-witte bussen van de lijnen 203, 204 en ook de 299 één keer in het uur stoppen, aan beide zijden. Frans Daniëls is net klaar met zijn dienst, André Leermakers neemt het roer, of de sleutels en het stuur in dit geval, over voor de komende uren. Ze kletsen nog even wat, controleren samen een mini-lakbeschadiging. Dan wil André ‘toch echt gaan rijden’. De Buurtbus is immers op tijd. 

Lijn 299, misschien wel de mooiste route, vindt Frans. Van Sint-Michielsgestel via Gemonde naar Boxtel, via Lennisheuvel en Spoordonk naar Oirschot. En weer terug natuurlijk. Met als hoogtepunt, de Kampina. ,,Geen wonder dus, dat er veel wandelaars de bus instappen. Vanuit Friesland komen ze, uit Groningen en net zo goed uit Amsterdam.”  

Frans kan het weten, die zit al 17,5 jaar op deze lijn. De Boxtelse oud-brandweercommandant richtte de vereniging even zo lang geleden zelf op. Sindsdien is hij ook voorzitter. Frans heeft veel zien veranderen in al die jaren. Maar de komst van digitaal betalen in plaats van een eigen kassa bijhouden, vindt hij misschien wel een van de beste verbeteringen. ,,Wat een gedoe was dat altijd." 

Normaal stappen er per jaar zo’n acht- tot negenduizend passagiers in op lijn 299, dat zijn er tussen de 150 en 200 per week. De laatste weken zijn dat er minder, ongeveer tussen de tachtig en de negentig. Vakantieperiode, maar dat trekt wel weer aan, denkt Frans. 

24 man rijden in totaal, om beurten. Of eigenlijk zijn het 23 mannen, en één vrouw. Die zou hij graag wat meer zien ‘op de bus’. Sowieso zoekt Frans naarstig naar nieuwe chauffeurs, liefst jong gepensioneerden. Zodra een chauffeur de respectabele leeftijd van 79 jaar bereikt, is het verplicht stoppen geblazen. ,,Dan gaan ze met hun tweede pensioen.” Een aantal oudgedienden zwaait binnenkort af. 

Frans heeft al die jaren best moeten puzzelen om elke keer een waterdicht rooster te maken. ,,Zoveel mensen, zoveel wensen”, lacht hij. ,,De ene wil liever geen vroege dienst. Een ander wil niet te vaak. Weer een ander kan alleen op dinsdag. En ga zo maar door.” 

Er is volgens hem geen prototype chauffeur. Net als de passagiers, zijn de chauffeurs van verschillende pluimage, met allemaal andere achtergronden. ,,Maar netjes zijn, en representatief overkomen, dat is natuurlijk wel belangrijk.” Frans heeft het nog maar zelden meegemaakt, dat een chauffeur zelf voortijdig stopte. Misschien een keer of drie, meestal met een goede reden. Bij eentje was dat bijvoorbeeld om meer tijd te steken in ander vrijwilligerswerk voor de Voedselbank. 

Het is gewoon echt leuk om te doen, vindt Frans, al die mensen die je tegenkomt met al die verhalen. Hele gesprekken voerde hij onderweg. Oud-voetballer van PSV ‘Oeki’ Hoekema had hij regelmatig in de bus, net als ontelbare onbekenden: ,,Sommigen delen zonder moeite hun levensverhaal. Ze vertellen over hun eigen problemen, of problemen van hun kinderen. Met sommige vaste passagiers bouw je zelfs een band op.” 

Een gezellige club is het, een hechte groep, de leden hebben veel voor elkaar over. ,,Twee keer per jaar een uitje,  en rondtoeren in een hele fijne, Mercedes-bus. Die waren net voor de corona aangeschaft. En daarna een jaar stil gestaan. Spiksplinternieuw dus.” 

Meer informatie, telefoonnummer 06-29201004.