De comeback van Errol Zimmerman, gladiator tussen de zwaargewichten: ‘Er is te lang niet meer écht gevochten’

,,Pas 5 december kan ik antwoorden of ik écht een ander mens ben geworden.” De - buiten de ring - vriendelijke reus, voorzien van kolossale en angstaanjagende handen als munitie, is al volledig in vechtmodus. ,,Het speelse is eraf, maar het spelletje in de ring is hetzelfde gebleven. En ik houd van knokken”, zegt Errol Zimmerman.

Zijn personal trainer Rob van den Wijngaart vult hem direct aan. ,,Hij is wel heel explosief gaan trainen op een manier zoals hij nooit had gedaan. Hij had veel massa, maar we zijn aan een Porsche-motor gaan bouwen. Om hard te rijden. En hebben er daarna een Ferrari van gemaakt, om de benzinetank leeg te trappen. Massa is omgezet in snelheid. Hij gaat naar Singapore om een show te geven tegen Rade Opacic.”

Zimmerman, bij wie de stad Breda door de aderen stroomt, is klaar voor zijn comeback. De geboren vechter vocht in het verleden tegen grootheden als Semmy Schilt, Badr Hari en Rico Verhoeven. Hij is zelfs de laatste die de wereldkampioen van Glory op knock-out versloeg.

Vorig jaar besloot hij de stap nog een keer te wagen. Samen met trainer Nick Hemmers, die onder anderen Jamal Ben Saddik traint, om de techniek te verzorgen. Terwijl de grootste uitdaging in handen was van Van den Wijngaart, om Zimmerman als atleet af te leveren.

,,Errol is een extravagant mens. En je moet hem aan de hand nemen. Dat was een uitdaging. En grenzen opzoeken heeft zijn charme. Maar als trainer moest ik dat niet accepteren. Ik nam hem serieus en zorgde dat hem aan niets ontbrak. Als hij me maar respecteerde. Ik heb gezegd: ‘Als je drie keer niet komt opdagen, stoppen we’.” Lachend: ,,Hij heeft het bij twee gehouden.”

,,Hij moest groente gaan eten. Rijst. Kip. En water drinken.” Van den Wijngaart trok de teugels in het regime van Zimmerman een stukje strakker. ,,Ik had een bierbuik’’, geeft Zimmerman schuldbewust aan. ,,Ik hield van drinken. Vroeger ging ik voor een wedstrijd naar de KFC. Of naar het café. En anders wel naar een huisfeestje.”

 ,,Als ik mezelf zou omschrijven, zou ik zeggen dat ik van het leven houd.” Zimmerman vocht op het allerhoogste niveau, tegen de beste vechters op de planeet, maar vierde het leven. ,,Je kon me overal vinden. Veel op stap, laat naar bed en in de coffeeshop een jointje roken. Inmiddels ben ik langer dan een jaar gestopt met het nuttigen alcohol.”

,,Het mooie aan werken met Errol is dat zijn lijf zich snel aanpast.” Van den Wijngaart zag project Zimmerman 2.0 in noodtempo gigantische stappen maken. ,,Hij had dan wel geen ervaring met krachttraining, maar hij is ervoor gebouwd. En met de spirit zit het goed, want pijn maakt hem niet uit.”

Van den Wijngaart ziet echter dat zijn pupil in topvorm de ring zal betreden. ,,De gewichten gingen razendsnel omhoog. Errol vloog met grote sprongen vooruit. Al is letten op voeding niet altijd leuk. En elke dag trainen ook niet. Het zij zo.’’

De stijgende lijn stimuleerde hem. ,,Uiteindelijk liep hij om zeven uur ’s ochtends binnen om baantjes te trekken.” Lachend, maar met een serieuze ondertoon onderstreept Zimmerman zijn huidige vorm. ,,Ik ben 34 jaar. En nu ben ik pas met deze manier van trainen begonnen. Supplementen en voedingsschema’s, ik kende ze niet. Geloof me, van mezelf ben ik al beresterk. En straks zie je me met een sixpack. Met een gespierde rug. Een mooie chest. Dan begint mijn nieuwe carrière. Als een atleet.”

,,Maar noem me geen atleet”, corrigeert Zimmerman zichzelf meteen. Hij is, een week voor de grote comeback, messcherp. ,,Ik ben geen Rico Verhoeven. Het is me lange tijd allemaal te makkelijk afgegaan. Maar de knop is om. Ik leef nu voor de volle honderd procent voor mijn sport, maar atleet? Noem me liever een gladiator. Als ik ze ga raken, gaan ze neer.”

Bij een nieuwe organisatie maakt Zimmerman zijn rentree. ONE, de bond die Glory als grootste van de eerste plaats wil duwen. ,,Ik vecht vanaf mijn twaalfde, heb tweehonderd wedstrijden gevochten en alles meegemaakt, maar toen ONE zich meldde voor een gevecht raakte ik even opgewonden.” 

,,Ze stimuleren me om ouderwets te vechten. Als de K1 vroeger.” Dat hij nog altijd een grote naam heeft in het wereldje, merkte ook de organisatie op. Van den Wijngaart legt uit: ,,Als ze hem in Japan gaan promoten, kan hij niet over straat. Zijn naam is zo groot. Hij draagt de legende.”

 ,,Zoveel fans stuurden berichten dat ik terug moest komen”, bevestigt Zimmerman. ,,Dat doet wat met je. Berichten op Instagram van kleine jongens die tegen me op kijken. Ik reageer overal op. Dan zeg ik: ‘Je moet niet maar mij op kijken, maar alles uit jezelf halen’. Mijn trainers doen er alles aan, maar in de ring komt het alleen op mij aan.”

De prioriteit ligt ergens anders. Geen losbol meer, maar een man met een missie. Van den Wijngaart zag Zimmerman veranderen. ,,Vroeger was Errol een harde vechter met een donkere kant. Nu draait het om één ding: familie.” Zimmerman onderstreept de transitie. ,,Mijn tijd is geweest. Nu is het zaak mijn drie kinderen een toekomst te gaan bieden. Ik vecht voor hen.”

Het draait om de show. Zimmerman moet meteen leveren, beseft Van den Wijngaart. ,,Maar hij is een knock-out-artist. En hij komt daar voor een kill. Over Errol gaat straks weer gesproken worden.”

,,Weet je wat het is”, zegt Zimmerman. ,,Ik ga niet naar Singapore om drie rondes te vechten tegen Rade Opacic. De nieuwe generatie heeft te lang geen echte kickbokswedstrijd gezien. Er is lang niet meer écht gevochten.”

,,En weet je wat het lekkerste is wat er bestaat?” Voor er antwoord gegeven kan worden, zegt Zimmerman: ,,Iemand knock-out slaan. En zo snel mogelijk. Ik kan het niet anders omschrijven, maar dat gevoel is beregeil. Het liefst wil ik weer zoveel mogelijk jongens in elkaar trappen. Laten we daar volgende week mee beginnen.”