Jammer dat openbare wc’s geen gemeengoed zijn

Ook bankjes, waar mensen die slecht ter been zijn even kunnen rusten op weg naar de winkel of de markt, werden node gemist. Maar de toiletten toch het meest. De vrees dat ze je zien staan als je midden in het dorp door een opspelende blaas wordt overvallen, hoe je met een wanhopige blik in de ogen en de benen gekruist paniekerig om je heen kijkt en nergens dat bevrijdende bordje ziet met een mannetje of vrouwtje erop.

In Sint Tunnis en omgeving kun je voortaan gerust een fietstocht of wandeling maken als je last hebt van een zwakke blaas. Daar hebben vrijwilligers het voor elkaar gekregen dat al vijftien ondernemers en instellingen hun toiletten gratis openstellen voor mensen met hoge nood. Te herkennen aan een sticker. Is een compliment waard.

Dat daar dan weer eerst een platform voor moet worden opgericht, is jammer. Moet nu in elk ander dorp van het Land van Cuijk ook zo’n club worden opgericht? Of zijn er nu cafébazen, ondernemers en gemeenschapshuizen die zonder zachte dwang uit zichzelf hun wc’tjes openstellen. Lijkt me een basisbehoefte, dat je je lichaam, zonder gedoe of een verplichte consumptie, van afvalstoffen kunt ontdoen.

Ik heb eens, op een maandagmorgen, vergeefs aan meerdere deuren aangeklopt in Cuijk. Trots ben ik er niet op, dat ik uiteindelijk op een beschut plekje in een tuin mijn blaas van de druk heb kunnen ontdoen. Maar dat bevrijdende gevoel vergeet ik niet meer.