Was er een specifieke reden waarom H. zich op 14 februari 2015 naar het huis van Eyckermans in Zemst begaf? Nee, eigenlijk niet, vertelde hij de rechter. Hij woonde op dat moment vier huizen verderop en had gewoon zin in 'kattenkwaad'. In de garage van de vrouw vond hij een pikhouweel, waarmee hij haar woning toetakelde. Om in te breken, zei de man eerder. ,,Ik ben geen inbreker'', vertelde hij vandaag. ,,Maar misschien toch wel, mogelijkerwijs.''

De verwarring is tekenend voor H.'s verklaringen. Meermaals moest de rechter hem vanochtend dwingend verzoeken de gestelde vragen te beantwoorden. In plaats daarvan reageerde hij met hele verhalen over zaken die niets met de zaak te maken hebben. En de verklaringen dié hij gaf, waren soms tegenstrijdig. Bijvoorbeeld wat betreft de muts met zijn dna die bij het huis werd gevonden. Echt niet van hem, hield hij eerst vol. Misschien toch uit zijn zak gevallen, gaf hij kort daarna toe.

In tegenstelling tot de rest van de tijd was H. allerminst vaag als het over zijn gesteldheid ging. Hij bevond zich ten tijde van de moordpoging naar eigen zeggen 'in een algemene malaise'. ,,Mijn auto was in beslag genomen'', zei hij. ,,Mijn vader was overleden. Mijn huisbaas, mijn tweede vader eigenlijk, moest een nierdialyse krijgen en werd alsmaar slechter. Ik kon het weer allemaal niet meer houden.''

Zulk zelfmedelijden, zoals Eyckermans' advocate Jef Vermassen het noemde, toonde een huilende H. gisteren ook op de eerste zittingsdag. Zijn brute gedrag van de afgelopen anderhalf jaar was allemaal de schuld van de Parkinson waaraan hij lijdt, zei de man. Hij had een ongelukkige jeugd gehad, kon niet goed overweg met zijn ziekte en zocht vergetelheid in cocaïne. Volgens de advocaten van de civiele partijen voert H. echter om de haverklap toneelstukjes op.

De ondervraging van H. gaat de komende uren nog door, waarna getuigen worden ondervraagd.