Bewoonster (89) rusthuis wil euthanasie na verkrachting, dader krijgt acht jaar cel

Volgens de rechters is er geen oorzakelijk verband aangetoond tussen de verkrachting en de euthanasie-aanvraag. De bejaarde dame was zich naderhand goed bewust van wat er gebeurd was. Op de vragen van de speurders kon zij enkel met “ja en nee” antwoorden.

De rechtbank oordeelt: ,,Het slachtoffer is 89 jaar. Zij kon zich niet meer zelf verplaatsen en lag in haar bed op het moment van de feiten. Zij was een kwetsbaar persoon. De dader ging na de feiten een ijsje eten. Hij heeft een bijzonder gevaarlijke en perverse ingesteldheid. Hij wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van 8 jaar en wordt ter beschikking gesteld van de strafuitvoeringsrechtbank voor vijf jaar. Na het uitzitten van zijn straf mag hij gedurende tien jaar niet meer in een rusthuis komen.”

Tijdens het proces schetste de openbare aanklager de gruwelijke feiten als volgt:

,,Kris M.(36) zat op 27 juli rond 18.30 uur op café in de buurt van woonzorgcentrum Zonnestraal. Daar had hij een zestal biertjes gedronken en ook nog twee gram cocaïne besteld bij zijn dealer, waarvan hij bijna één volledige gram door zijn neus had gehaald. Iets later zou hij zijn vertrokken naar het woonzorgcentrum. Gek, aldus de cafébaas, die M. al langer kende, want zijn auto stond voor de deur geparkeerd.”

M. zelf had wel een verklaring. Hij zag een rolstoelgebruiker op de parkeerplaats van het wzc en besloot die persoon verder naar binnen te begeleiden. Eenmaal binnen veranderen de herinneringen volgens M. in een waas en weet hij vrijwel niets meer tot het moment dat er op de kamerdeur van het slachtoffer werd gebonkt.

Op de één of andere manier was hij helemaal doorgewandeld tot de kamer van het 89-jarige, bedlegerige slachtoffer, die overigens niet dicht bij de ingang lag. ,,Eenmaal binnen barricadeerde hij de deur van de kamer met een stoel en een kastdeur”, aldus de procureur. ,,Volgens het slachtoffer was hij daarna bij haar in bed gekropen en had hij haar uitgebreid betast. Ze huilde en schreeuwde fel en slaagde er gelukkig in om op de alarmknop te duwen.”

Eén van de verzorgers reageerde onmiddellijk en slaagde erin de deur open te duwen, ondanks de blokkade. ,,Toen hij binnenkwam zag hij meneer naast het bed staan op blote voeten en hoorde hij mevrouw huilen. Het laken en de onderbroek van mevrouw waren naar beneden getrokken, wat zij in haar gezondheidstoestand niet zelf had kunnen doen. Van hetgeen hij daar zag, was hij zo onder de indruk dat hij later een beroep moest doen op slachtofferhulp. Kris M. vluchtte ondertussen naar buiten via de achterdeur van de kamer en kon ontkomen. De politie kreeg hem kort erna te pakken. Kris M. verspreidde een alcoholgeur en was onder invloed van cocaïne. Hij had zijn eigen onderbroek in zijn broekzak gestoken.”

Walter Damen stond de slachtoffers bij en trok stevig van leer tegen Kris M. ,,Deze vrouw heeft al een zoon en een echtgenoot moeten afgeven. Al tweemaal diende ze een aanvraag voor euthanasie in omdat haar gezondheid het ernstig heeft laten afweten de laatste jaren, maar die werden telkens geweigerd. Wat Kris nu met haar gedaan heeft tart alle verbeelding en heeft haar diep gekwetst. Zo diep dat haar derde euthanasieaanvraag wel is goedgekeurd. De euthanasie staat gepland voor 12 december. Al wat ze nu nog wil is waardig afscheid kunnen nemen. En de familie wil vooral een antwoord op de ‘waarom’-vraag. Waarom moest dit nu gebeuren?”

Voor de verdediging nam advocaat Xavier Potvin het woord. ,,Helaas vrees ik dat we die vraag niet gaan kunnen beantwoorden”, zo pleitte hij. ,,Meneer weet het namelijk zelf niet meer. Volgens hem zou het nooit gebeurd zijn, als hij die cocaïne niet had genomen. Dat heeft een black-out bij hem veroorzaakt. Er zijn zelfs geen aanwijzingen dat hij zich seksueel aangetrokken voelt tot ouderen. Enkele pornofilms op zijn appartement bewijzen net dat dat niet zo is. In deze zaak zijn er enkel maar grote verliezers.”