Eerste slachtoffers aanslagen Christchurch begraven

Het gaat om Khaled (45) en Hamza Mustafa, die pas enkele maanden in Nieuw-Zeeland woonden, na eerst zes jaar in een vluchtelingenkamp in Jordanië te hebben gezeten, nadat ze samen met de rest van het gezin - Khaleds echtgenote Salwa en hun andere zoontje Zaid - het geweld in Syrië ontvluchtten. 

Twee dagen voor de aanslag was Hamza 16 jaar geworden: de aangesneden verjaardagstaart stond nog in de koelkast toen de jongen afgelopen vrijdag met zijn broer Zaid (13) en vader Khaled (45) naar de al-Noor-moskee in Christchurch ging om te bidden.

Moeder Salwa ging niet mee naar de moskee, maar kreeg vlak na aanvang van de schietpartij een angstaanjagend telefoontje van haar zoon. ,,Mama, er is iemand in de moskee die op ons aan het schieten is’’. Dat waren de laatste woorden die Salwa haar oudste zoon uit hoorde spreken. 

De vrouw hoorde de geweerschoten door de telefoon en bleef in paniek om de jongen roepen. ,,Ik hoorde dat hij met een lage stem iets wilde zeggen, maar dat het niet lukte”, vertelt ze in tranen tegen de krant New Zealand Herald. 22 minuten lang bleef de lijn open, zonder dat Hamza een teken van leven gaf. De vrouw bleef om haar zoon roepen, tot iemand de telefoon oppakte en zei dat de jongen waarschijnlijk overleden was. ,,Sorry, hij kan niet ademen. Ik denk dat hij dood is’’, klonk het. 

Inmiddels was de vrouw met een aantal vrienden al onderweg naar de moskee. Daar trof ze een bloedbad aan. Haar echtgenoot Khaled was ook onder de overledenen, zoon Zaid werd zwaargewond afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar is hij nu herstellende, na een operatie van meer dan zes uur.

Het racistisch gemotiveerde bloedbad van afgelopen vrijdag heeft 50 mensen het leven gekost. Nog eens 30 mensen raakten gewond. De vermoedelijke dader - een 28-jarige rechtsextremist uit Australië - zit in voorlopige hechtenis.

De meeste slachtoffers van de terroristische aanslagen op moskeeën komen uit immigrantengezinnen. In de islam is het eigenlijk gebruikelijk dat de doden zo snel mogelijk begraven worden. Door forensisch onderzoek moesten de families langer wachten op het vrijgeven van de lichamen van hun familieleden.