Getuigen in Lommel: Geflopt festival Vestiville had Cambodjaanse hoofdsponsor

Als er één ding goed zat binnen de organisatie van Vestiville, dan was het wel de marketing. Ze kondigden de ene na de andere topper aan op hun affiche: Cardi B, A$AP Rocky, Jason Derulo. Ze zouden allemaal afzakken naar het festivalterrein in Lommel. Flitsende video’s schetsten het toekomstbeeld van de organisatoren. Een maand voor aanvang vertellen festivaldirecteur Ravuth Ty en zijn collega’s, gesteund door 3D-animaties, hoe het festival eruit zal zien. Er zijn plannen voor een groot reuzenrad en  verschillende themadorpen waar je tussen optredens door kan gamen, jezelf kan laten opmaken en professioneel kan laten fotograferen. 

Online leek Vestiville nog voor de eerste editie al op een tweede Tomorrowland. Achter de schermen ging het er lang niet zo professioneel aan toe. De organisatoren zijn in België relatief onbekend, maar hebben in Nederland geen al te beste reputatie. Ravuth Ty werd in Nederland bekend als de man achter de Nope Is Dope-housefeestjes. Daarna stortte hij zich op een nieuw project: Vestival. Een aantal edities ging weliswaar goed en het festival bracht zelfs headliner Chris Brown naar Nederland. Toch eindigde het Vestival-avontuur in financiële chaos en een reeks rechtszaken. 

Wellicht zit er nu ook in België een rechtszaak aan te komen. Het parket van Limburg startte al een onderzoek naar gesjoemel met betalingsbewijzen. Er zou voor honderdduizenden euro’s gefraudeerd zijn met screenshots van overschrijvingen. Die zouden bewerkt zijn zodat leveranciers dachten dat de betaling gedaan was, terwijl er in feite nooit geld was overgeboekt. ,,Ze hadden het geld niet”, zegt Marie-Aimée Tournier (19). Zij werkte voor de organisatie en wacht nog op 700 euro. ,,Ravuth en Aymira (de organisatoren, red.) maakten iedereen wijs dat de tickets bijna uitverkocht waren. Dat was helemaal niet waar. De verkoop was een flop.”

Tournier zegt dat er maar één sponsor was. ,,Een rijke man uit Azië. Wie hij is of waarom hij het festival steunde weet ik niet. Ze hebben volgens mij zeker een miljoen gekregen, maar daar houdt het ook op”, zegt Tournier. ,,De hele lijst met ‘partners’ op de site van Vestiville is vreemd. Er staan zelfs bedrijven op die niet bestaan.”

De meeste partnerbedrijven lijken leveranciers die in een van de festivaldorpen diensten zouden leveren. De eerstgenoemde sponsor is betaalapp Pi Pay, die alleen in Cambodja werkt. Daarnaast zijn er nog bedrijven te vinden van organisator Nik Chawda. Maar ook dat lijken geen grote geldschieters. ,,Daarom konden ze hun facturen niet betalen”, denkt Tournier. ,,Toen kwamen ze met die vervalste betaalbewijzen. Ze wilden het festival laten starten en hoopten alsnog genoeg te verdienen om de facturen te kunnen betalen. Ze hebben nooit gedacht aan consequenties van hun handelen. Ze denken overal mee weg te komen. Ondanks hun onprofessionele houding had ik niet gedacht dat het festival niet door zou gaan. Ik rekende hooguit op een aantal afgezegde acts. Mensen zijn nu boos op mij omdat ik hen een ticket verkocht. Een andere medewerker is zelfs in elkaar geslagen. Terwijl wij hier natuurlijk niets aan kunnen doen.”

Een paar telefoontjes leren dat de meeste ‘partners’ van Vestiville in feite gedupeerde ondernemers zijn. Een van hen is Frank Pellegroms, van vervoersbedrijven Peltax en Gele Taxi. Een week voor de start van het festival, kreeg hij een telefoontje. ,,Ze zochten nog iemand om de shuttledienst te regelen voor artiesten van en naar de luchthaven in Amsterdam én voor bezoekers, zodat die tussen het station, de festivalvilla’s en het festivalterrein konden pendelen”, zegt hij. ,,We hebben al veel goede ervaringen gehad met andere festivals. Dus zegden we toe.”

Nu zit de ondernemer met een onbetaalde factuur van 4000 euro. ,,Dat is voor de eerste dag. We hadden al artiesten en bezoekers opgehaald toen duidelijk werd dat het feest niet doorging”, zegt Pellegroms. ,,We zijn 's avonds gebleven om bezoekers weg te brengen, ook al wisten we toen al dat we niet betaald zouden krijgen. De festivalgangers kunnen er tenslotte ook niets aan doen dat alles werd afgelast.”

Pellegroms denkt dat de organisatie niet van kwade wil was, maar veel te hoge verwachtingen had. ,,De meisjes die namens het festival instonden voor het vervoer hebben mijn zoon tijdens de onderhandelingen verteld dat 80 procent van de tickets verkocht waren. Ze verwachtten 40.000 bezoekers, maar onze chauffeurs hebben op dag één misschien vijfhonderd mensen vervoerd. De verkoop is dus duidelijk geflopt. Ik vrees dat ik mijn geld nooit meer zie.”

Een tweede leverancier, die enkel anoniem wil reageren, denkt net als Pellegroms dat hij naar zijn geld kan fluiten. ,,Het gaat om 2500 euro voor attracties die ik kwam plaatsen”, zegt de man. ,,De communicatie met de organisatoren liep vanaf het begin stroef. Ik kreeg talloze mails met een reeks ontvangers in cc die niet voor mij bedoeld waren. Een paar dagen voor aanvang vroegen ze me een stapel veiligheidsdocumenten te bezorgen, terwijl ik die al lang had opgestuurd. Toen ik aankwam voor de opbouw, was er amper security. Een oude man aan de ingang controleerde de nummerplaat niet en wist niet waar ik naartoe moest. Er waren te weinig beveiligers, te weinig dranghekken... Alles was amateuristisch geregeld.”

De man voelt zich bedot door Vestiville. ,,Ineens stond mijn bedrijf op hun website tussen de lijst met ‘partners’”, legt hij uit. ,,Normaal is dat voorbehouden aan sponsors. Ik heb er niets voor hoeven doen. Zij huren mij in, en opeens sta ik op hun site en postten ze op Instagram een bericht over mijn bedrijf. Ik ben daar eerlijk gezegd niet blij mee. Ik wil niet dat mensen mijn onderneming met het festival associëren.”