Na ondertekening van de contracten met het zogenaamde draagmoederschapsbureau en de draagmoeder op 17 januari 2018 en de betaling van het geld, begaf Van Aardt zich naar het Agha Khan ziekenhuis in de Keniaanse hoofdstad. Hij liet er zijn sperma onderzoeken, dat van goede kwaliteit bleek te zijn. Daarna begon het traject waarvan hij dacht dat het zijn vurige kinderwens in vervulling zou laten gaan.

Toen hij niks hoorde op de datum dat de draagmoeder volgens het bureau was uitgerekend, voelde de boer uit Nanyuki (zo'n 200 kilometer ten noorden van Nairobi) niet meteen nattigheid. ,,De draagmoeder was nog niet aan het bevallen’’, luidde het. Daarna werd hij enkele weken aan het lijntje gehouden met het bericht dat de vrouw in het ziekenhuis was opgenomen en dat ze een keizersnee, zogezegd de enige optie, weigerde. Daarop begon Van Aardt met het inpakken van zijn bagage en met voorbereidingen voor een verblijf in Nairobi om bij zijn dochtertje te zijn. ,,Toen ik op het punt stond te vertrekken, belde Winnie Maina met de boodschap dat moeder en kind waren overleden’’, snotterde de in Zimbabwe geboren Nederlander.

Hij vertelde Maina dat hij zijn dochtertje en de draagmoeder nog wilde zien voordat ze begraven zouden worden maar kreeg te horen dat eerst betaald moest worden om hen naar een geschikt mortuarium te vervoeren. Na de betaling gaf de Keniaanse hem de naam van het rouwcentrum maar hing verschillende verhalen op waardoor hij de stoffelijke overschotten volgens haar niet kon zien. 

Teneinde raad belde Van Aardt het mortuarium maar daar bleken geen overleden moeder en kind te zijn binnengebracht. ,,Daarna belde ik het Agha Khan ziekenhuis en kreeg tot mijn schrik te horen dat mijn sperma nog steeds onaangeroerd in de opslagbank zat. Ik besefte dat ik was opgelicht’’, aldus de Nederlander.