Deze grote Liverpool-namen wonnen de landstitel nooit

Keeper: José Manuel Reina
Het is niet elke doelman gegeven, Jerzy Dudek uit de basis spelen, kort nadat de Pool de held was in de door Liverpool gewonnen Champions League-finale tegen AC Milan (2005). José Manuel Reina flikte het. In de negen seizoenen die ‘Pepe’ in totaal uitkwam voor The Reds onderscheidde hij zich meer dan ooit. Kampioen werd hij alleen nooit.

Rechtsback: Rob Jones
Rob Jones is een beetje de Berry van Aerle van Liverpool. Het type dat, als het nodig was geweest, gewoon contributie had betaald om bij de roemruchte Engelse club te mogen spelen. Je hoorde hem nooit klagen, deed altijd goed zijn best, en plaatste zichzelf bij voorkeur op de achtergrond. Stiekem deed hij zichzelf daarmee tekort. Een kampioenschap had het cv (185 wedstrijden voor Liverpool) van deze ijzervreter het verdiende extra cachet gegeven.

Centrale verdediger: Jamie Carragher
Jamie Carragher is er, plat gezegd, een van de oude stempel. Zeventien jaar struinde hij over de Europese voetbalvelden. Maar nooit verwisselde hij van shirt. Met 737 wedstrijden in de lange benen, is hij een onbetwist Liverpool-icoon. Geen aanhanger op Anfield die het hem nog aanrekent dat kleine Jamie in zijn jeugd hartstochtelijk aanhanger was van stadsrivaal Everton.

Centrale verdediger: Sami Hyypiä
Er waren best wat mensen die gniffelden, toen Sami Hyypiä in 1999 het gemeentelijk sportpark van Tilburg verruilde voor Anfield. Want best leuk natuurlijk, met Willem II de Champions League behalen in zijn slotjaar. Maar of je daarmee Liverpool-waardig bent? De Fin bewees ontegenzeggelijk het ongelijk van die sceptici. Kleine samenvatting van zijn erelijst in Liverpool: Een UEFA-cup (2001), een Champions League-bokaal (2005) en twee FA Cups (2001 en 2006). Zowaar geen kattenpis.

Linksback: John Arne Riise
Hoewel John Arne Riise een behoorlijk waslijstje aan clubs versleet, maakte de Noor vooral faam als linksback van Liverpool. Hij was niet per se een speler van wie de jonge Liverpool-fans posters boven hun bed hangen. Niettemin speelde hij met name onder coach Rafael Benítez vrijwel altijd.

Rechtermiddenvelder: Steven Gerrard
Steven Gerrard mag uiteraard niet ontbreken in dit Liverpool. Misschien wel de allergrootste naam in de clubgeschiedenis is hij, de middenvelder die ongetwijfeld ooit als manager terug keert op Anfield. 504 officiële wedstrijden speelde hij tussen 1998 en 2015. Daarmee is alles wel zo’n beetje gezegd.

Centrale middenvelder: Xabi Alonso
The Midfield Maestro, The Pass Master; je kunt je als voetballer minder vleiende bijnamen voorstellen. Xabi Alonso -tussen 2004 en 2009 actief voor Liverpool- verdiende ze hoogstpersoonlijk aan de noordzijde van de rivier de Mersey. De huidige hoofdtrainer van Real Sociedad, die met Liverpool onder meer de Champions Leauge won, zag het spelletje wel.

Linkermiddenvelder: Steve McManaman
Een van The Spice Boys’ was hij op Anfield. Steve McManaman, zo ging het verhaal, gold niet alleen binnen de lijnen als gangmaker. Zo ontpopte hij zich eveneens in de talrijke nachtclubs die de Engelse havenstad rijk is. Zijn rock’n roll-imago maakte hem populair op Anfield. Al kwam die populariteit natuurlijk vooral voort uit het feit dat McManaman tien seizoenen lang een onomstreden pion was bij de club.

Rechtsbuiten: Michael Owen
Michael Owen had allesbehalve het postuur van een nachtportier. En toch: niemand die een loopje nam met ‘Boy Wonder’. Daarvoor was zijn status te groot in Liverpool, waarvoor hij in 216 competitiewedstrijden 118 maal doel trof. De Europees voetballer van het jaar van 2001 is nog altijd een legende bij The Reds. Alleen wel een die er nooit het landskampioenschap heeft mogen vieren.

Spits: Luis Suárez
Hij wilde nu en dan nog wel eens wat hongerig zijn tijdens wedstrijden van Liverpool. Maar Luis Suárez is vanzelfsprekend veel meer dan de spits die zijn tanden zette in de nek van Chelsea-verdediger Branislav Ivanović. De Uruguayaan verbrak het doelpuntenrecord van Robert Fowler (28 competitietreffers in één seizoen) en werd in 2014 uitgeroepen tot speler van het jaar in de Premier League.

Linksbuiten: Robbie Fowler
Over Fowler gesproken: ook hij hoort uiteraard in het beste Liverpool, dat nooit beslag legde op het landskampioenschap van Engeland. Ga maar na: 120 doelpunten in 236 competitiewedstrijden tussen 1993 en 2001, een gewonnen UEFA-cup, FA-cup, League Cup en Supercup achter zijn naam (2001) en trotse aanvoerder van weleer. Dan ben je, om in Willem van Hanegem-termen te spreken, ‘best een goed ventje’.