Til voorkomt met hattrick pijnlijke uitschakeling voor worstelend Feyenoord

Door Dennis van Bergen

Je moet het maar kunnen, in een verdorven landschap net dat ene tulpje zien bloeien. Feyenoord en FC Drita naderen de rust als een Rotterdamse supporter de 1-2 achterstand in een iets gunstiger perspectief durft te plaatsen. ,,Hebben wij mazzel dat die uitdoelpunten niet meer dubbel tellen, nietwaar?” Het typisch staaltje galgenhumor; het zou de inleiding zijn van een vervolg waarin de ploeg van Arne Slot met dank aan uitblinker Guus Til alsnog de volgende voorronde van de Conference League bereikt (3-2).

,,Geweldig om zo’n knotsgekke wedstrijd mee te maken”, zegt Til, direct na afloop van het duel waarin hij met drie doelpunten hoogstpersoonlijk een blamage heeft voorkomen namens de Rotterdammers. Daarmee is hij de eerste Feyenoorder in 25 jaar tijd die in Europees verband drie keer scoort. ,,Ik ben ongelooflijk blij voor het team en natuurlijk ook voor mezelf.”

De opluchting in zijn stem is verklaarbaar. Feyenoord - FC Drita is in de voorgaande minuten een beproeving geweest. Een tragikomische lachfilm haast, waarin de Rotterdammers na de eerste goal van Til (na prachtig voorwerk van Jens Toornstra) snel op gênante wijze op 1-2 achterstand komen. Waarin de hoofdschuldige daarvan, Leroy Fer, met elk fluitconcert aan zijn adres een tandje langzamer lijkt te gaan lopen. En waarin de verzorger van FC Drita met zijn maatje meer elke kleine blessurebehandeling tot kostbare tijdwinst voor de Kosovaren weet te promoveren.

Het is verleidelijk om de schuld ervan puur af te schuiven op Fer, die na de vroege 1-0 van Til tweemaal lelijk te kijk wordt gezet. Bij de gelijkmaker van FC Drita staat hij op te grote afstand van doelpuntmaker Marko Simonovski, waarna de 1-2 van Astrit Faxliu een combinatie is van niet goed staan en te langzaam zijn voor een centrale verdediger, een ambt waarin middenvelder Fer eerlijkheidshalve ook weinig ervaring in heeft. Maar pijnlijk is het wel dat een routinier, de aanvoerder nota bene, zo door zijn hoeven zakt. Zoals ook nieuweling Marcus Pedersen na rust eenmaal gigantisch de fout in gaat, maar die misser niet bestraft ziet met dank aan uitstekend optreden van doelman Justin Bijlow.

Best kans dat de om versterkingen smekende Slot zijn wensenlijstje na vandaag nog extra aanvult. Bijna meelijwekkend is het om te zien hoe Feyenoord, opgejaagd door 25.000 supporters, in de tweede helft lang tevergeefs zoekt naar een doelpunt. Dat Orkun Kökcu zich ook tegen FC Drita niet kan onderscheiden. En dat de luid toegezongen, maar niet wedstrijdfitte Alireza Jahanbakhsch nog niet het verschil kan maken. Nog pijnlijker is het dat de elf gemankeerde voetballers uit Kosovo even zo lang vrijwel moeiteloos overeind blijven en er nu en dan zelfs gevaarlijk uitkomen.

Maar gelukkig voor Slot staat dan opnieuw zijn reddende engel op, Guus Til, de onomstreden beste speler aan Rotterdamse zijde. De oud-AZ’er zorgt eerst voor de 2-2 en in de krankzinnige slotfase ook voor de bevrijdende 3-2. Het zijn doelpunten die, zoals altijd bij een winnend Feyenoord, tot een extatisch feest leiden in de Kuip. Maar dat er tegen FC Luzern meer raffinement en minder verdedigende fouten worden verlangd; daarover zal iedere supporter het eens zijn.