De groep Budel van de rijkspolitie bestond destijds uit de posten Maarheeze, Leende en Heeze. In Budel stond het groepsbureau. In 1993 kwam er een einde aan de rijkspolitie. Dat jaar werden de rijks- en gemeentepolitie vervangen door de regiopolitie.

Het initiatief voor de reünie werd genomen door Marian Boon en Marja de Louw. Boon: ,,Wij vroegen ons af of er oudere oud-collega’s door corona in een isolement waren geraakt. Gaandeweg kregen we steeds meer respons op onze plannen om een reünie te houden.”

Boon en De Louw werken ondertussen 40 jaar bij de politie, tegenwoordig bij de afdeling zedenzaken. De Louw: ,,Ik geloof niet dat collega’s uit de tijd van toen nog in Heeze-Leende of Cranendonck werkzaam zijn, maar veel wonen er nog wel.” Boon: ,,Vroeger moest je namelijk wonen in je standplaats. Toen ik hier begon, waren er bij een aantal bureaus nog dienstwoningen. Het was er goedkoop wonen, maar arrestanten aten met de pot mee.”

De groep Budel was behoorlijk op zichzelf aangewezen. De Louw: ,,We zaten echt in een uithoek van het district. Communicatiesystemen waren niet op elkaar afgestemd. Daardoor was contact met de gemeentepolitie in Weert bijna onmogelijk.” Boon: ,,Als er problemen waren, dan moesten we dat zelf oplossen.”

Oud-rayoncommandant Marcel Bennenbroek - hij zwaaide in 2004 af - had lang naar de reünie uitgekeken: ,,Uit het hoge opkomstpercentage blijkt ook dat er een grote behoefte aan is. Het was ook een zeer hechte groep.” De Louw vult aan: ,,We hebben samen best veel meegemaakt. Dit is een moment waarop je dat gevoel weer eens met elkaar kan delen.”

Het korps kreeg onder meer twee grote moordzaken voor de kiezen: de moord op Wies Hensen in 1989, een jaar later gevolgd door de moord op Annouschka Weezenbeek. Boon: ,,Die zaken hadden en hebben nog altijd een grote impact.”

Maar in het algemeen ging het er redelijk rustig aan toe, aldus Bennenbroek: ,,Kennen en gekend worden was daarbij heel belangrijk.”

Toch was vroeger niet alles beter. Boon: ,,Begin jaren 80 werkten er nog amper vrouwen bij de rijkspolitie. Het kwam regelmatig voor dat als ik de telefoon opnam er werd gevraagd om een mannelijke collega. Het werk was daardoor in het begin niet altijd even gemakkelijk, maar later heb ik een supermooie tijd gehad.”