Het voorarrest van de man was geschorst tot diens vonnis, hij kon gaan en staan waar hij wilde. Toen hij maandagochtend halverwege de zitting wegliep uit de rechtszaal, vroeg officier van justitie Mart de Bruijn of die schorsing onmiddellijk kon worden opgeheven. ,,Mijn tbs-eis is ter bescherming van de maatschappij, deze vraag ook”, zei hij. Nog voordat de rechters zich daar over konden buigen, bleek Van T. al weg te zijn. Even later wees de rechtbank het schorsingsverzoek af: ze zag geen aanwijzingen voor gevaar.

Van T. is een bekende naam bij Justitie. Op zijn 19e vermoordde hij met 72 messteken iemand die een hond van hem zou hebben geslagen. Na zes jaar cel kwam hij in de tbs en haalde regelmatig het nieuws door een paar keer te ontvluchten. Spectaculair was een ontsnapping uit de Mesdagkliniek in 1997. Hij zat toen met een levensgevaarlijke Duitse misdadiger opgesloten. Die had een verhouding met een personeelslid. Met haar hulp kon het tweetal via buizen van de airco naar buiten komen.

Van T. stond nu voor de rechter omdat hij vorig jaar een broer en zus op leeftijd een paar uur zou hebben gegijzeld in een boerderij die hij van hen huurde. Het had een paradijsje moeten worden. Genoeg ruimte voor een dochter met beperkingen en vooral voor de paarden en de opgevangen zwerfhonden. Na wat maanden kwamen er verontrustende verhalen. Niet alleen stond er giftig Jacobskruid op het terrein, ook was er ‘een man’ in de buurt die in het verleden geiten en varkens op dezelfde boerderij zou hebben verkracht.

Dat was teveel voor het paar. John van T. maakte een afspraak met de verhuurster, en haar broer, om een en ander uit te praten. Hij wilde zijn huur en borg terug. De twee, beiden op leeftijd, kwamen langs maar het werd geen zakelijk gesprek. Van T. heeft het zelf gefilmd –zodat toezeggingen rechtsgeldig zouden zijn- en de camera’s legden forse bedreigingen vast. ,,Ik snij ter plekke je strot door”, ,,We sterven hier met z’n drieën”, ,,Ga zitten of ik breek je nek”, ,,Als je nu naar buiten gaat vreten m’n honden je op”, ,,Als je nog een keer lacht, gaat je neus eraf” en ,,Ik denk erover om je met duct tape in de kruipruimte te gooien en te stralen.”

Er is ook te zien hoe de bezoekers af en toe weg willen, maar worden tegengehouden. Uiteindelijk mochten de twee toch gaan en ze sloegen direct alarm. De politie stuurde er, gezien het verleden van Van T., meteen het zwaargetrainde arrestatieteam op af; een helikopter coördineerde de actie.

Branie was ver te zoeken maandagochtend in de rechtszaal. Regelmatig schoot John van T. vol tranen. Het was allemaal niet de bedoeling, vreselijk uit de hand gelopen en het speet hem verschrikkelijk. Anderzijds: had de verhuurder eerlijk verteld wat er rond de boerderij speelde, dan was er niets gehuurd en niets gebeurd. Na de lange tbs-opname had hij zijn leven omgedraaid: ,,Vroeger nam ik alleen, nu geef ik alles”.

De woorden kwamen er moeilijk uit, niet alleen door het snikken maar ook omdat hij recentelijk een zware hersenbloeding kreeg in de cel. Justitie betwijfelt dat. Eerder zei van T. dat hij longkanker had, maar die is inmiddels volgens de artsen verdwenen. Zelf gelooft hij dat niet.

Zijn advocaat Job Knoester, die hem al twintig jaar kent, zag Van T. het steeds moeilijker krijgen. De pleiter wilde ‘de te verwachten emoties bij de strafeis’ voor zijn en waarschuwde dat er een nieuwe tbs-eis in de koker zat. Van T. wilde dat niet aanhoren en vertrok. Officier Mart de Bruijn vroeg de rechtbank meteen hem weer in voorarrest te nemen. Nog voordat ze daar over kon besluiten, bleek hij gevlogen.

De officier eiste drie jaar cel, met daarna opnieuw tbs. Psychologen en psychiaters zagen geen echte stoornissen maar dat kon er bij de officier niet in. Advocaat Job Knoester vindt het bizar dat een uitbehandelde, genezen verklaarde man die met vlag en wimpel door recente onderzoek heen komt en gewoon toerekeningsvatbaar is, terug de dwangverpleging in zou moeten. En dat terwijl zijn zware lichamelijke aandoeningen worden weggeveegd.

Op de dag van de gijzeling was ook Dominique N. (38) op het terrein. Hij paste op de dieren, wilde zich er niet mee bemoeien maar kwam wel bij het gesprek staan en blokkeerde de deur. Ook hij loopt over van spijt. Volgens de slachtoffers was hij hun graf aan het graven maar echt, dat was een vijvertje, aldus de man. Hij hoorde anderhalf jaar cel eisen waarvan een jaar voorwaardelijk.