Introverte Anne Marie is geen feestbeest

„Ik herken gezichten van de middelbare school”, zei Anne Marie, artiestennaam van Annemarie Hilbrands, in een aankondiging tijdens haar optreden in de Stadsfoyer van Muziekgebouw Eindhoven. „Dat is lang geleden!” In 1984 was ze verhuisd naar Utrecht. Daar begon ze aan een studie Engels. Als zangeres is ze een laatbloeier, erkende ze achteraf. Pas nu heeft ze een debuutalbum, ‘Inside’, waar ze twee jaar aan heeft gewerkt.

Ze speelde het materiaal met een vierkoppige band: achtergrondzangeres Klaske de Wal, saxofonist Leon van Mil, trompettist Dirk Beets, en toetsenist en gitarist Luke Nyman, die haar album heeft geproduceerd. Drums en basgitaar kwamen van een soundtrack. Veel van de nummers, zoals Without Words, hadden een bespiegelend, naar binnen gericht karakter, of spraken van doorleefd hartzeer. In Party Girl zong ze, opmerkelijk genoeg, dat ze juist geen feestbeest is, maar het liefst met zijn tweeën afspreekt. Als het feesten was, dan wel in mineur.

Inspiratie voor haar nummers vond ze dicht bij huis. Zo ging Imagination over iemand die wegglijdt in Alzheimer en zichzelf vergeet. Het was een dromerig, mijmerend nummer, sober begeleid door Luke Nyman op gitaar en de melancholiek solerende trompet van Dirk Beets. The Sea verhaalde over de herinneringen van haar Zeeuwse moeder aan de watersnoodramp van 1953. Maar ook liet ze zich inspireren door schrijfster Virginia Woolf en in Stronger than you  door de tragiek van Amy Winehouse, een Wednesday child, zei ze. Full of woe, zoals het Engelse kinderrijmpje gaat.

Het sterkst was Anne Marie in de bedachtzame nummers. Daarin kon ze haar zachte timbre ten volle benutten. Vaak eindigde ze haar regels met een licht vibrato, waarmee ze de teksten extra emotionele lading meegaf. De band volgde haar gezongen zielenroerselen nauwgezet. Met name de rol van Luke Nyman op keyboard was van belang. Daar haalde hij soms een heel strijkorkest uit tevoorschijn.

Er kleefden wel wat minpunten aan het concert. Vrijwel het hele repertoire bestond uit ballads. Het tempo was doorgaans laag. Levendige opgewektheid was ver te zoeken. Ook in het nummer Virginia, dat ze aangekondigd had als iets luchtigers. Bepaald onplezierig was een schelle klank in haar stem als ze eens flink aanzette, zoals in Hold me. Inside is blijkbaar goed ontvangen door Co de Kloet van Radio 2 Soul & Jazz, zei Anne Marie.

Inside, haar debuut, heeft een lange voorgeschiedenis. „Het is steeds in stapjes gegaan”, vertelde ze. „Rond mijn dertigste ben ik zangles gaan nemen. Ik heb twee jaar een jazzopleiding gevolgd. Daarna ben ik naar Kopenhagen gegaan waar ik Complete Vocal Technique gestudeerd heb, een van de beste zangopleidingen ter wereld. Ik heb jarenlang een jazzcombo gehad waarmee ik standards speelde om recepties op te leuken en op te treden als live achtergrond in cafés. Tot tien jaar terug heb ik een lespraktijk gehad. Pas drie jaar geleden ben ik begonnen zelf liedjes te schrijven, over onderwerpen die me bezighouden.”

Anne Marie was er tevreden over hoe het Eindhovense publiek op haar optreden reageerde. Twee jonge vrouwen, die afgelopen zomer op Terschelling deelnamen aan een singer-songwriter cursus die ze had gegeven, deden enthousiast mee, zeker wanneer de trompet herhaaldelijk flink aanzette. „Het was erg leuk om hier op te treden, voor mijn oude achterban”, concludeerde de zangeres.