Nicolas Altstaedt ideale solist in Elgars celloconcert

RecensieEINDHOVEN - Soms is de aanleiding tot het schrijven van een stuk zo triest en de muziek zelf zo treurig dat applaus na afloop verboden zou moeten zijn. Het is sowieso geen slecht idee om wat minder automatisch te applaudisseren - de waarde van applaus devalueert als je klapt omdat het nou een maal zo hoort - maar na Memorial to Lidice van Bohuslav Martinú had het doodstil moeten zijn; uit respect voor de slachtoffers van de buiten menselijk bevattingsvermogen liggende, door Hitler bevolen moordpartij in het Tsjechische dorp Lidice, waarbij maar liefst achtentachtig kinderen werden vergast of weggevoerd.

Marjolijn Sengers 11-11-19, 10:00

Philharmonie zuidnederland met cellist Nicolas Altstaedt o.l.v. Stefan Bunier

Waar: Muziekgebouw Eindhoven

Wanneer: zondag 10 november 2019

Martinú maakte er een respectvol en met muzikale symboliek doordrenkt monument van, dat gelukkig aan het einde toch nog wat hoop bracht. Het dorp is meteen na de oorlog opnieuw gebouwd, de slachtoffers hebben, mede door dit werk, een plek in de geschiedenis gekregen.

In zijn celloconcert verwerkte de Engelse componist Edward Elgar zijn persoonlijke ervaringen met de Eerste Wereldoorlog. Troost en intimiteit spreken uit de noten, melancholie ook en herinneringen aan betere tijden.

Gemoedstoestanden

Nicolas Altstaedt was voor dit werk de ideale solist. Dat is hij eigenlijk voor alle muziek. Met zijn nergens tekortschietende instrumentbeheersing en vooral zijn warme, veerkrachtige en met het hele scala aan gemoedstoestanden mee resonerende toon weet hij de kern te raken van de partituur die hij onderhanden heeft.

Altstaedts spel is te vergelijken met de kleur wit, de kleur die op zichzelf geen kleur is, maar alle kleuren in zich heeft. Philharmonie zuidnederland speelde Memorial to Lidice onder leiding van de gedreven aansporend dirigerende Stefan Bunier smaakvol en voornaam, begeleidde Atlstaedt bij tijd en wijle zoemend zacht en deed Die Moldau vriendelijke kabbelen én vervaarlijk stromen.

Fijn om dit stuk weer eens te horen, hoewel het risico dat 'het liedje' er met de spelers en luisteraars vandoor gaat, groot blijft.