Schilder Jan Teunissen uit Best: ‘Ik ga de natuur toch niet verzinnen’

Het gaat na binnenkomst de trap op, dan rechtsaf en eenmaal de deur geopend, stap je de wereld van Jan Teunissen binnen. De zolderruimte - veel hout en schuine daken – staat en hangt ramvol schilderijen van de 70-jarige Bestenaar. De ezel heeft een prominente plek, uiteraard, en die vangt mooi het licht van het raam links. Teunissen schildert echter vrijwel alleen in de winter ‘of wanneer het donker is’. Hij trekt aan een koordje en een tl-bak boven hem sproeit een fikse bundel nep-daglicht de kamer in en vooral over het schilderij-in-wording. Een plank onder het werk dient als palet en laat een keur aan kleuren zien. Een verrijdbaar kastje rechts van de ezel staat mudvol kwasten, met enkele opvallend veel dunne exemplaren, tot bijna één-harige penselen aan toe. Aan het plafond een kooitje met daarin twee zebravinkjes die met hun vriendelijke, zachte gekwetter de schilder gezelschap houden.