Flexibele militairen kijken niet over hun schouder in Someren-Heide

 In de Afghaanse hoofdstad Kabul was er altijd de dreiging van vuurwapengeweld, explosies van bermbommen en inslaande mortiergranaten. Voor zijn eigen veiligheid droeg militair Sven Megens altijd een pistool aan zijn werkriem. In het Afrikaanse Mali had hij voortdurend een kogelwerend vest in de buurt en moest de 28-jarige soldaat geregeld zijn werk als elektrotechnicus neerleggen om naar de veilige bunkers in het kamp te sprinten. De komende twee weken hoeft hij niet voor vijanden te vrezen in Someren-Heide, alwaar hij met het 101 Geniebataljon uit Hedel het oude Wehrmachtshuisje aan de Kerkendijk renoveert. ,,Hier loop ik rustig rond en hoef ik niet over mijn schouder te kijken.”

Het bataljon bestaat uit de technische specialisten van het leger. De een is timmerman, de ander metselaar: ieder vak is wel vertegenwoordigd. De militairen renoveren een oud Duits gebouwtje dat in oorlogstijd werd gebruikt. Van daaruit werd met een groot zoeklicht gezocht naar vijandelijke vliegtuigen. Het pand raakte de afgelopen jaren steeds meer in verval en een lokale stichting wierp zich op om het in ere te herstellen.

Voor het bataljon een ideale oefening. ,,Normaal gesproken bouwen we iets op een militair terrein om het vervolgens later weer af te breken. Nu bouwen we iets wat lang blijft staan. Bovendien leren we hier hoe we beter kunnen worden in ons vak. Een ideale oefening dus”, aldus Megens die graag nog eens op een militaire missie naar het buitenland wil. ,,Want dat levert het meeste geld op”, glimlacht hij.

De militairen begonnen deze week met het maken van een kampement achter het boerenbedrijf op nummer 88. Een hels karwei, want door de hevige regenval is het terrein aan de Kerkendijk veranderd in een poel vol blubber. Na een dag hard werken kunnen de graafmachines, tractoren en ander materieel toch glibberend hun weg vinden naar het Wehrmachtshuisje.

De soldaten werken volgens een vast ritme. Na het ontbijt rond 6.00 uur volgt niet veel later de busrit vanuit de kampeerlocatie tweehonderd meter verderop naar de bouwplek, waar rond 7.00 uur de werkdag begint. Die eindigt meestal rond 22.00 uur. Het doel is om het oude huisje voor volgende week vrijdag wind- en waterdicht te hebben. De voegen zijn al uitgekapt, dakspanten zijn vervangen en nog voor het einde van de week moet het dak erop liggen. Tevens wordt er stroom aangelegd en is er een grote cirkel gemaakt waarin een zoeklicht komt te staan. Daarnaast komt een verrijdbare overkapping.

Opvolgend pelotonscommandant Richard van Toorn (39) is blij dat zijn troepen deze oefening kunnen doen. ,,Het is weer eens iets anders”, reageert hij. ,,Ik vind het contrast met mijn missies in Afghanistan en Burundi niet zo groot, hoor. In Burundi bouwde ik ook huizen, keukens en weeshuizen. We zijn als militairen flexibel. Je kunt ons overal ter wereld inzetten en dan passen wij ons wel aan de situatie aan.”

Hij vindt het vooral mooi dat een deel van de militaire historie behouden blijft voor de toekomst. ,,Ik kan mijn mannen nu op locatie trainen. Ze oefenen de bouw, gaan om met de lokale bevolking en de media. En we doen iets voor de burgers. Dat is het allerbelangrijkste.”