Fototentoonstelling Kapelstraat brengt goede oude tijd in herinnering: ‘We waren altijd buiten’

Dat is de expositie in Het Anker inderdaad voor de bezoekers. Zo ook voor de hoogbejaarde Riek Pennings. Ze glundert bij het zien van de foto's van al die oude bekenden. ,,Kijk nou, Willy van Neerven. De sjang.”

Bijnamen waren de normaalste zaak van de wereld in de Kapelstraat en het aangrenzende Lindelaantje. Twee straten die altijd in één adem werden genoemd. Pennings’ zoon Hans Peters is ook van de partij. Zijn ogen twinkelen wanneer hij terugdenkt aan zijn gelukkige jeugd in de Kapelstraat. ,,Er was altijd leven in de brouwerij. We speelden altijd buiten op straat.” 

Kleine Hans was best een schavuit, moet hij ruim een halve eeuw later bekennen. ,,Appels weghalen, belletje trekken. Ik haalde best wat kattenkwaad uit.” Het strafkamertje van jongensschool St. Jozef heeft hij ook meer dan eens van binnen gezien. ,,We moesten dan in het kolenhok zitten.” Het gezin verhuisde naar de Margrietstraat toen Hans 15 was. De Kapelstraat sloot hij voor eeuwig in zijn hart. 

Daar woonden Beek en Donkenaren van alle rangen en standen. ,,Vooraan vertoefden de directeuren van metaalfabriek Van Thiel in hun villa's", legt Toon Leenders van de heemkundekring uit. ,,In het midden hadden de middenstanders er hun winkeltjes en in het achterste gedeelte leefden de arbeidersgezinnen.”

Dat waren vaak grote families. Gezinnen met tien kinderen waren meer regel dan uitzondering. Nazaten van al die roemruchte bewoners van weleer vinden was voor samenstellers Toon Leenders en Annie Schepers dan ook een fluitje van een cent. Ze leverden gretig oude foto's. Voor Leenders was het verzamelen van de zwart-witte kiekjes een trip down memory lane: hij heeft zijn wortels in de Kapelstraat. ,,Mijn ouders bestierden een kruidenierswinkel annex bakkerij.”

Even verderop waren in het arbeidersgedeelte de omstandigheden bar. Het zien van raampjes op een foto brengt bij Hans Peters meteen ijspegels in herinnering. ,,Die ramen waren zo dun dat ze 's winters helemaal vastvroren.” Toch kwam het niet zelden voor dat families lang in totaal uitgeleefde huizen bleven wonen. ,,In één geval woonden vier generaties in hetzelfde huis”, ontdekte Annie Schepers.

Armoede was er, maar de gezelligheid vergoedde voor Hans Peters veel. Soms ging het er uiteraard ook ruig aan toe. ,,Jongeren uit dorpsdelen Donk en Beek gingen vaak een potje matten. Je sloeg elkaar dan een blauw oog, maar dat was de week erop alweer vergeten.” Zand erover was destijds 't motto. 

De fototentoonstelling is komende donderdag (14-22 uur) zaterdag (14-18 uur) en zondag (10-18) uur nog in het Anker te zien. Gratis toegang.