Hojokamp in Gemert: Samen in een roze bubbel in Gaymert

Samen zijn in een roze bubbel met jongeren die hetzelfde doormaken als jij. Je levensverhaal delen. Luisteren naar seksuele voorlichting en diepe gesprekken voeren, maar ook samen spellen doen. En dat allemaal met gelijkgestemden, jongeren tussen 13 en 25 jaar die lesbisch zijn, homo, bi, transgender of anders zijn. Dat biedt het Hojokamp van Stichting Outway, dat deze week voor de 17de keer wordt gehouden, en voor de 12de keer in Gemert. ,,En de grap Gaymert is jaren geleden bedacht, maar elk jaar is er wel iemand die het opnieuw bedenkt", vertelt Sabine Ganzevoort van de leiding, die zelf in 2011 ook deelnemer was.

Het kamp herbergt 66 jongeren die van zondag tot en met vrijdag samen zijn. Dan komt er van alles aan de orde: Hoe doe je het bij de voetbalclub, hoe geef je je grenzen aan bij seks, ben je al uit de kast, kom je nog iets tegen wat anderen al gehad hebben? Die vragen. De jongeren ervaren een kleine week lang veiligheid waar ze volledig zichzelf kunnen zijn. Ze zijn even niet in de minderheid. ,,Dit jaar is meer dan de helft transgender. Na afloop hebben ze meer zelfvertrouwen en gaan ze met meer vrienden weer naar huis", aldus Ganzevoort.

Alcohol, drugs, maar ook seks en zelfs zoenen zijn strikt verboden tijdens het kamp. ,,Daar zijn we heel duidelijk in. Ze zijn hier alleen voor zichzelf. Komen ze iemand tegen met wie het klikt, dan moeten ze daar maar een weekje mee wachten", vertelt Leonie Lanting van de leiding, die ook oud-deelnemer is.

Dat is ook voor ouders geruststellend, die tenslotte hun koters van soms nog maar amper 13-14 jaar een week toevertrouwen aan het kamp. ,,Ouders zijn vaak net zo zenuwachtig als hun kind. Gelukkig zijn de meesten heel accepterend. Dit jaar zijn er opvallend veel deelnemers onder de zestien. Hun ouders worden door ons allemaal opgebeld. Wij vinden dat zij op de hoogte dienen te zijn van het kamp. En het doel ervan."

Jammer genoeg zijn er nog steeds jongeren die het thuis niet hebben verteld en met een tennisracket hier komen. Ze zijn zogenaamd 'op tennisweekend'. Of ze posten op Facebook: 'met vrienden' of 'groeten uit Frankrijk'. ,,Toen ik acht jaar geleden deelnam, was ik pas vijftien. Ik kom uit Drenthe en dacht altijd dat het wel een paar jaar zou duren voordat ik een lesbisch meisje zou tegenkomen. In Drenthe... Toen kwam ineens dat Hojokamp. Dat leverde veel vrienden op. En het gevoel, weten en vooral voélen dat je niet de enige bent", aldus Sabine Ganzevoort. ,,Ja, vooral dat voelen is zo'n belangrijke ervaring geweest."

Het programma voorziet in een avond waarop enkele ouders, broers of zussen vertellen wat het met hen deed en doet. ,,We willen het ook vanuit hun perspectief laten zien. Als jij het eindelijk verteld hebt, begint bij hen vaak pas het proces. Die moet je ook de tijd geven om aan het idee te wennen", zegt Sander Dekker. ,,We hebben nog best een weg te gaan. Op papier zijn we allemaal heel tolerant, maar als je therapeuten en psychologen spreekt, hoor je wel anders."