Kunsttaxatie in museum De Wieger: Een échte Corneille voor een knaak?

De opwinding wordt Riet uit Boxmeer bijna te veel wanneer ze met haar schilderij door een medewerker van museum De Wieger naar een achterkamertje gedirigeerd wordt. Kunsthandelaar en taxateur Paul Dumay heeft haar even daarvoor laten weten dat het kunstobject het nader onderzoeken waard is. En dus brengt Riet (‘mijn achternaam laat ik achterwege, want stel nu dat het een waardevol schilderij is’) het doek naar een bergruimte in het museum. ,,Een duveltje uit een doosje’', zo omschrijft ze het okerkleurige schilderij enthousiast.

Ze tikte het kunstwerk een week eerder op de kop op een dorpsmarkt in Oploo, voor ‘t schamele bedrag van anderhalve euro. Grinnikend: ,,Ik hoefde er niet eens voor af te dingen.’' Dat de vorige eigenaar het doek bepaald niet op waarde schatte, bleek wel aan de staat waarin het in Oploo op tafel lag. ,,Het zag werkelijk grijs van de stof.’'

Dat Riet een bijzonder exemplaar gekocht had, begon ze te vermoeden toen ze de handtekening en het jaartal onder de loep nam: Corneille, 1948. Gaat het hier warempel om een authentiek werk van een van de grondleggers van kunstbeweging Cobra?

Riet is kunstkenner genoeg om op te merken dat het schilderij verdacht veel gelijkenissen heeft met het vroege werk van Corneille. Samen met hartsvriendin Wilma struint ze markten in de regio af, op zoek naar verborgen pareltjes. En daarmee heeft ze een timmermansoog ontwikkeld om werken van bekende schilders te herkennen.

Haar vermoeden wordt in De Wieger versterkt door de bevindingen van taxateur Paul Dumay. Die denkt dat het wat somber aandoende doek een weerspiegeling kan zijn van een donkere periode in Corneilles leven. Een schilderij dat uitdrukking geeft aan de zelfkant van het leven.

Dumay zal het doek nader bestuderen om te bepalen of het écht om een Corneille gaat. Levert het haar een flinke smak geld op, mag de vondst in Oploo met recht een serendipiteit worden genoemd.

De komst van Martien van der Els uit Helmond is geenszins om geld te doen. Hij is toch niet van plan om zijn witte buste te verkopen. Erachter komen of het borstbeeld uit de Romeinse tijd stamt, dát is het doel van Van der Els. ,,Ruim vijftig jaar geleden kocht ik het beeld van huisschilder Verhoeven, mijn toenmalige baas. Hij had het cadeau gekregen van de pastoor van de Heilig Hartkerk, nadat die kerk tegen de vlakte ging.’'

Taxateur Mark Haasnoot schept enig licht in de duisternis: het gaat om een beeltenis van Johan de Witt. Vermoedelijk stond het in de tombe van De Witt zelf, maar hoe het ooit in Helmond belandde is evenwel een raadsel. Geschatte waarde: vier á zeshonderd euro. Riet bidt voor een veelvoud daarvan.