De 100-jarige Marie heeft een boodschap voor Mikkers

Als het weer niet al te slecht is, maakt ze vanuit haar aanleunwoning die deel uitmaakt van de Bossche zorginstelling Nieuwehagen een wandelingetje achter haar 'wagentje', oftewel de rollator. ,,Niet alleen 's ochtends, liefst ook 's avonds. 'We zien u hier geregeld wandelen', zei een vriendelijke man laatst nog. En dan maak ik graag even een praatje. Wandelen is fijn. Maar ik zou tegen onze burgemeester willen zeggen: doe iets aan de trottoirs. Sommige stukken zijn bar slecht, vooral in de buurt van de plek waar die hond blaft."

Ook zwemt ze iedere woensdag, in een privébad van een van haar vier kinderen. ,,Gezondheid staat voorop. Gelukkig ben ik niet vaak met de dokter in aanraking geweest. Rond m'n 65ste had ik iets aan m'n knie. 'Ik zal er naar kijken. Maar wie bent u eigenlijk?' zei mijn huisarts. Ik ben nog niet aan de sukkel. Hopelijk duurt het nog een hele poos voor ik ga reutelen."

Haar ouders bestierden café De Remise in Drunen, tevens het woonadres. Een goedlopend café bij de tramhalte, maar geen goede plek voor haar opvoeding. Dus ging kleine Marie naar de kostschool bij de nonnen in Vught. ,,Ik moest in het Frans praten. Ik kan er niks meer van. Ja, tellen gaat nog wel: un, deux, trois..."

De kostschool kampte enkele jaren nadien met financiële problemen, waarna ze terugkeerde naar Drunen. Het gezin met vijf kinderen verhuisde naar een boerderij. ,,Het enige waaraan ik een hekel had was koeien melken."

Kort na de oorlog ontmoette ze Gijs de Bonth met wie ze in 1947 trouwde. Ze kregen vier kinderen en woonden in verschillende plaatsen. Haar man stierf in 1969.