De stad van Harry van Liebergen: ‘Ik erger me aan dat geneuzel over een nieuw theater’

Jarry Popelier

Bij ieder etmaal heeft Van Liebergen (70) feitjes, muziek en gebeurtenissen verzameld. Hij beoogt geen roem, eer, geld of een ander geijkte drijfveer voor het schrijven van een boek. ,,Ik zou zelf nooit de publiciteit zoeken, ik doe het puur voor de lol”, zegt Van Liebergen.

Tot de laatste jaarwisseling repatrieerde hij landgenoten die in den vreemde in het ziekenhuis waren beland. ,,Deed ik naast mijn werk. Ik was verpleegkundige op de hartbewaking en gaf medische vakken op het Koning Willem 1 College. Na mijn pensioen ging ik verder met het repatriëren. Als ik de kamer van een patiënt opkwam raakten ze soms ontroerd, want ze waren vaak ontheemd. Waren ze op een rondreis en dan gaat de rest van het gezelschap verder, terwijl jij in een buitenlands ziekenhuis ligt waar alleen al de taal een probleem kan zijn. Ik ben overal geweest, van Zuid-Amerika tot Afrika. Helaas moest ik stoppen vanwege mijn leeftijd.”

Over zijn buitenlandse avonturen schreef hij het boek Bloedbad, dat bleek de aanzet voor twee publicaties over klassieke muziek, zijn grote hobby. ,,Ik zing al 25 jaar bij Het Koninklijk ‘s-Hertogenbosch Mannenkoor. De stad heeft grote organisten en componisten gehad, hoor. Jacques van den Dool, Véronique van den Engh, Maurice Pirenne. De opera op de Parade is prachtig, maar de programmering in de theaterpodia vind ik summier. Over het Theater aan de Parade gesproken: ik erger me aan dat geneuzel over een nieuw theater, dat nu al tien jaar duurt. Jongeren komen vooral voor de bekende cabaretiers, waar hebben we verder een groot theater voor nodig? De grote producties van Albert Verlinde en Joop van den Ende kunnen ook naar bijvoorbeeld de Brabanthallen. Nee, ik vind de plannen megalomaan. Ik zou zeggen: hou het intiem. We zijn Amsterdam niet.”

,,We mogen heel blij zijn dat de Sint-Jan in Den Bosch staat en niet in Tilburg, Eindhoven of weet ik waar. Daar zit voor mij ook een persoonlijk tintje aan. Tot voor kort dacht ik de enige Van Liebergen in de stad te zijn, maar ik doe graag stamboomonderzoek en kwam erachter dat Jan van Liebergen tijdens de beeldenstorm in 1566 kerkmeester van de Sint-Jan was. Ik heb een geschiedenisboek uit 1858, daarin staat dat hij bewapend met een pistool de beeldenbestormers heeft verjaagd. Ik weet nog niet of hij een van mijn voorvaderen was, maar ooit hoop ik te kunnen zeggen: dat was ome Jan.”