José Goevaers weet wel raad met pietepeuterige kwastjes

HERPT - Op een zeker moment was José Goevaers (60), geboren en getogen in Den Bosch, de zakenwereld beu. Ze verkocht de aandelen van haar detacheringsbureau en sloeg aan het schilderen. Acrylschilderijen. Stedelijke landschappen, maar ook Max Verstappen en ander werk dat gebaseerd is op haar grote passie: autosport.

Chris Korsten 29-04-22, 12:33 Bron: BD

Dat laatste, het schilderen van autosporttaferelen is iets van de laatste jaren toch?

„Ja. Met name de Formule 1 is mijn passie, al vele jaren. In de praktijk is al gebleken dat er volop vraag is naar mijn schilderijen in dit genre, met inbegrip van een racende Max Verstappen. De grootte varieert, van kleine panelen van 50 x 50 tot grote doeken van 100 x 140. Om mijn werk zo realiteitsgetrouw te maken, ben ik naar enkele GP’s gaan kijken. Onder meer om de werkelijkheid in beeld en geluid te ervaren. Dergelijke ervaringen zijn totaal anders dan kijken voor de buis.”

Het pad van kunstschilder begon voor jou met een succesvolle deelname aan de Regionale en vervolgens Nationale Kunstdagen in 2013. Hoe ging het daarna verder?

„Naar aanleiding van een bezoek aan New York heb ik een serie straatbeelden gemaakt, met daarin een vooraanstaande rol voor de yellow cabs. Ik koos daarbij bewust voor een felle kleur geel om die karakteristieke taxi’s nog meer te laten opvallen. Jaren later heb ik in een vergelijkbare expressionistische stijl een serie van Amsterdamse taferelen gemaakt. Het maakt mijn werk heel herkenbaar.”

Je hebt een atelier in een verbouwde boerderij in Herpt. Waar werk je nu aan?

„Aan de auto waarmee de broers Tim en Tom Coronel de Dakar Rally dit jaar in Saudi-Arabië hebben gereden. Een kleurrijke Century CR6 om precies te zijn. Ik schilder met een bijna militaire precisie. De lijnen die ik eerder met een zacht potlood voorzichtig heb ingetekend, krijgen tastbare vormen op het doek dankzij het gebruik van het ene na het andere pietepeuterige kwastje dat soms slechts vier haartjes telt. Ik probeer altijd de details erin te priegelen. Gewoon met de vaste hand. Een steun op het doek om mijn andere hand erop te leggen, heb ik niet nodig. Nee, nog geen last van bibberitus.”

Als je aan een Verstappen werkt, klinken dan op de achtergrond arbeidsvitaminen in de vorm van het geluid van brullende motoren?

„Haha. Nee, dat zou juist te veel afleiden. Liever een leuk muziekje van bijvoorbeeld Fleetwood Mac. Meestal luisteren mijn teckels Pip en Toos, die een mand delen, gezellig mee.”