Langslepend burengeschil Liessel weer voor de rechter

‘Een varken? Die heeft er nooit ingestaan.’ Met die woorden begint Saskia van Wieringen bij de Raad van State haar omschrijving van de varkensstal annex veldschuur die René Swinkels naast haar perceel aan de Hazeldonksedreef bij Liessel neerzette. Zij wil dat de gemeente Deurne een oogje in het zeil gaat houden en hoopt dit via de Raad van State af te dwingen.

Want Swinkels benut het zo’n tien jaar oude bouwwerk voor heel andere doeleinden dan het ‘recreatief agrarisch gebruik’ waarvoor het bestemd zou zijn, stelt Van Wieringen. Zou zijn, want van de vergunning ontbreekt volgens Deurne al jaren elk spoor. Ook Swinkels zelf heeft geen exemplaar. ,,Die vergunning heeft net als het bijbehorende dossier ter inzage gelegen”, volgens de gemeentejuriste. ,,Maar ik wil niks suggereren.”

Hoe dan ook, omdat dit puzzelstukje ontbreekt, is volgens de gemeente onmogelijk vast te stellen welk gebruik toegestaan is en waarop dus moet worden gehandhaafd. Daarom stuurt Deurne dan ook al jaren geen controleurs naar de Hazeldonksedreef, tot onvrede van Van Wieringen, die overigens al decennia in de clinch ligt met Deurne om bestemmingsplannen in haar directe omgeving. De gemeente is bovendien door de rechter onbevoegd verklaard tot handhaven, vult de gemeentejuriste aan. ,,Overigens is er in het verleden wel gehandhaafd toen de vergunning er nog was”, stelt ze.

Van krulstaarten in ieder geval geen spoor, volgens Van Wieringen. ,,Swinkels heeft zelfs nooit een agrarisch bedrijf gehad, laat staan varkens”, valt Van Wieringens advocaat Koen van den Akker bij. Wat er dan wel is? ,,Een badkamer, een keukenaansluiting, zelfs een soort fotostudio”, somt de bezwaarmaakster op. ,,De foto’s die daar gemaakt worden hangen in heel Deurne.” Ook maakt ze er een heikel punt van dat Swinkels deuren liet plaatsen na het verdwijnen van de vergunning.

Het bouwsel zou er wat Van Wieringen betreft sowieso al niet moeten staan omdat ‘agrarisch gebruik’ niet binnen de daar geldende geurnormen past en de ‘schuur’ in een soort van natuurgebied staat. Maar waarom zo’n bezwaar tegen die deuren?, wil de Raad van State graag weten. Ze legt uit dat ze onder de Nederlandse wet wil leven en niet onder de ‘wet van Swinkels’. Dan komt het hoge woord eruit. Omwonenden kunnen maar bouwen wat ze willen, soms ten koste van haar en haar man, is de kritiek. En de gemeente laat het maar allemaal geworden, foetert ze. ,,Ik werd op bestemmingsplannen van de kaart geveegd”, foetert ze. Harde woorden schuwt Van Wieringen niet. Zo had ze Deurne in een uitzending van Nieuwsuur al voor ‘bananendorp’ uitgemaakt en beticht van vriendjespolitiek.

Het is niet de zoveelste procedure tegen een omwonende, maar ze wil de gemeente dwingen de wet na te leven, verzekert ze. En om grenzen te trekken. Van den Akker: ,,Want kan Swinkels ongestoord zijn gang blijven gaan?”

Over enkele weken bepaalt de Raad van State of Deurne weer moet handhaven.