Het wordt ons te pas en te onpas gevraagd, of een verhaal voor publicatie nog gelezen mag worden. Bronnen willen zeker zijn van de inhoud van een verhaal en vertrouwen de verslaggever niet op zijn of haar blauwe ogen. Dat mag, maar het steekt wel. Onwillekeurig voedt zo'n verzoek de gedachte dat getwijfeld wordt aan onze professionaliteit, aan onze zorgvuldigheid. Alsof we broddelwerk afleveren, overal maar een slag naar slaan. Het is je reinste flauwekul. We maken fouten, maar we zijn ook goed in ons vak anders zouden we allang afgestraft zijn.

Op de website en app van het ED staan twee soorten verhalen: verhalen die gratis toegankelijk zijn en verhalen met een geel Premiumlabel. Als je geen abonnement hebt, zijn drie verhalen per maand gratis toegankelijk. Hoe werkt dat precies? Premiumcoördinator Sanne Riepema legt uit.

Ik durf Guido en Hetty gerust lieve mensen te noemen. Hun leven staat voor een groot deel in het teken van zebravinken, kanaries en parkieten. Met hun vogeltjes doen ze regelmatig mee aan shows. Al vijf jaar organiseren ze ook een vogeltjesbeurs in een Eindhovens buurthuis. Deze week verscheen een video over hen op de website van deze krant.

Nederland telt een miljoen amateurvoetballers die vooral in het nieuws komen als het mis gaat. ,,We hebben de grootste voetbaldichtheid ter wereld, maar eigenlijk wordt dat weinig gevierd”, aldus sportverslaggever en columnist Sjoerd Mossou en initiatiefnemer van de Week van het Amateurvoetbal volgende maand.

Ik kan het me nu bijna niet meer voorstellen: een vakantie zonder krant. Maar toen ik als tiener nog samen met mijn zusje met mijn ouders op vakantie ging, meestal in Duitsland, was dat eerder regel dan uitzondering.

Aan kritiek geen gebrek, kan ik u verklappen. Als we daarvan zouden groeien, kunnen we elk jaar op zoek naar een ander pand. En we kunnen er ook goed tegen, mits gegrond en enigszins fatsoenlijk geuit. We moeten ook niet te flauw zijn, zelf nemen we ook nogal eens iemand de maat.